перестра́гивать несов.

1. (всё, многое) струга́ць; (рубанком) габлява́ць;

2. (заново) перастру́гваць; (рубанком) перагаблёўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцізо́рык, ‑а, м.

Невялікі складаны кішэнны нож. Стась прыўзнімаецца, дастае з кішэні сцізорык, пачынае стругаць лазовы прут. Асіпенка. У бацькі ёсць сцізорык са штопарам і шылам. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струга́цца несов.

1. строга́ться, струга́ться;

2. страд. строга́ться, струга́ться; чи́ститься; ре́заться, нареза́ться; см. струга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапо́ршчыцца, ‑шчыцца; незак.

Абл. Тапырыцца. Заўважыўшы Міколку, .. [дзед Нупрэй] кінуўся завіхацца ля новага грабільна. Пачаў стругаць яго нажом і ўсё гэта разбіў з такім сярдзітым выглядам, што аж варушыліся, тапоршчыліся густыя сівыя бровы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

простра́гивать несов.

1. (выстрагивать всю поверхность) струга́ць; (рубанком) габлява́ць;

2. (делать углубление) прастру́гваць; (рубанком) прагаблёўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Праструга́ць, проструга́ты ’прамыць (роў, даліну, шчыліну) цякучай вадой’ (брэсц., З нар. сл.). Укр. проструга́ти ’прастругаць; прачысціць дарогу’. Да стругаць, струга (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэрц ‘дрыжанне, тупат’: скачуць, аш тэрц па падлозе ідзець (Мова Сен.). Няясна, магчыма, звязанае з тарцаваць ‘стругаць дрэва ўпоперак слаёў’ (Ласт.), вытворнае ад торц, гл. тарэц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павукападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падобны на павука. Раптам Лёшка схапіў кавалак дошкі, што ляжала на пліце каля рабрыстага, павукападобнага корпуса, хутка і ёмка, аж зайздрасць брала, пачаў стругаць рубанкам. Мыслівец.

2. у знач. наз. павукападо́бныя, ‑ых. Назва класа членістаногіх жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

adz, adze

[ædz]

1.

n.

струг -а m., ско́бля f. (для абчэ́сваньня бярвёнаў)

2.

v.t.

часа́ць бярвёны, струга́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фугава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., што.

1. Стругаць фуганкам. Там работа ішла поўным ходам: печ разабралі, страху знялі, габлявалі і фугавалі дошкі для падлогі. Дубоўка.

2. Выраўноўваць, раўняць паверхню дошак для падгонкі і склейвання.

3. Выраўноўваць па вышыні (зубы пілы). Фугаваць пілу.

[Ад ням. fugen — прыганяць, дапускаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)