unerschütterlich, únerschütterlich

a непахі́сны, сто́йкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сто́йка​III прысл разм гл стойкі 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stout-hearted [ˌstaʊtˈhɑ:tɪd] adj. fml сто́йкі, сме́лы, адва́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unshaken

[ʌnˈʃeɪkən]

adj.

непахі́сны, сто́йкі, трыва́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adamantine

[,ædəˈmænti:n]

adj.

ве́льмі цьвярды́, сто́йкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нязло́мны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязло́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзюра́бль

(фр. durable = моцны, стойкі)

сорт азімай пшаніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бату́т, ‑а, М ‑туце, м.

Спартыўны снарад у выглядзе стойкі з капронавай або металічнай сеткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стойкі ​2 (у 1, 3 знач.). Стоечны брус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́йлівы, -ая, -ае.

1. Які стаіць цвёрда, не хістаючыся, не падаючы.

Устойлівая апора.

Устойлівая раўнавага.

2. перан. Які не паддаецца ваганням, пастаянны, стойкі, цвёрды.

Устойлівыя ўраджаі.

Устойлівая валюта.

У. характар.

|| наз. усто́йлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)