taxi rank [ˈtæksiˌræŋk] n. BrE стая́нка таксі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

postój, ~oju

post|ój

м.

1. прыпынак; стаянка; прывал;

2. стаянка;

~ój taksówek — стаянка таксі;

”zakaz ~oju” — “стаянка забаронена»

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

біва́к

(ням. Biwack)

стаянка войска па-за населеным пунктам; войска на прывале;

2) стаянка альпіністаў, турыстаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

та́барны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да табара, уласцівы яму. Табарная стаянка. Табарныя песні і танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

staging post [ˈsteɪdʒɪŋˌpəʊst] n. стая́нка, эта́п (у час падарожжа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бі́ржа, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Установа для заключэння фінансавых, камерцыйных здзелак.

Валютная б.

Таварная б.

2. Вулічная стаянка рамізнікаў (уст.).

○

Біржа працы — дзяржаўная пасрэдніцкая ўстанова па найме рабочай сілы.

|| прым. біржавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Часовая стаянка, пасяленне, звычайна пад адкрытым небам, у палатках.

Турысцкі л.

Разбіць л.

2. Месца для ўтрымання вялікай колькасці ваеннапалонных ці зняволеных людзей.

Л. для ваеннапалонных.

3. Часовая стаянка войска ў палявых умовах, а таксама войска, размешчанае такім чынам; сталае месцазнаходжанне партызан, паўстанцаў.

4. перан. Грамадска-палітычная групоўка, кірунак.

Л. міру.

○

Піянерскі лагер — выхаваўча-аздараўленчая ўстанова для піянераў і школьнікаў у СССР.

|| прым. ла́герны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Л. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

car park

аўтамабі́льная стая́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

я́карны мор., тех. я́корный;

я. кана́т — я́корный кана́т;

~ная стая́нка — я́корная стоя́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качэ́ўе, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. начаваць.

2. Стаянка качэўнікаў, а таксама мясцовасць, па якой начуюць. Наведаць качэўе аленяводаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)