Háuptstadt

f -, -städte сталі́ца, гало́ўны го́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

метрапалітэ́н

(фр. métropolitain = сталічны, ад гр. metropolis = галоўны горад, сталіца)

гарадская падземная электрычная чыгунка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

capital​1 [ˈkæpɪtl] n.

1. сталі́ца; гало́ўны го́рад (штата)

2. вялі́кая лі́тара;

with a capital letter з вялі́кай лі́тары

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шапава́л, ‑а, м.

Уст. Майстар, які вырабляе валеннем шэрсці капелюшы і іншыя рэчы. Адсюль, сталіца шапавалаў — Дрыбін, За небасхіл бягуць мае сляды. Гаўрусёў. // Рабочы, які працуе на шапавальнай машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Метрапалітэн ’гарадская падземная электрычная чыгунка’ (ТСБМ). З рус. метрополитен ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79), якое з франц. métropolitain ’які існуе (ёсць) у сталіцы’ (Фасмер, 2, 611) < лац. metropolitanus < лац.-грэч. mētropolis ’сталіца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

метрапалітэ́н

(фр. métropolitain, ад гр. metropolis = галоўны горад, сталіца)

гарадская падземная электрычная чыгунка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Берлін (сталіца Германіі ў 1871— 1945) 2/304; 10/174

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кабул,

сталіца Афганістана.

т. 7, с. 388

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мінск,

сталіца Беларусі.

т. 10, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рым,

сталіца Італіі.

т. 13, с. 506

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)