спусташа́ць
1. опустоша́ть, разоря́ть;
2. (почву) истоща́ть, выпа́хивать;
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спусташа́ць
1. опустоша́ть, разоря́ть;
2. (почву) истоща́ть, выпа́хивать;
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́пахать
1. (истощить пахотой)
2. (извлечь, добыть из земли паханием) вы́араць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опустоши́ть
1.
2. (опорожнить)
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Аблато́шыць ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апусто́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць;
1. Зрабіць пустым;
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разори́ть
1. (разрушить) разбуры́ць; (опустошить)
2. (довести до нищеты) разары́ць, даве́сці да гале́чы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разрабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе;
Рабуючы, расцягнуць, раскрасці; разграбіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спусташэ́нне, ‑я,
1.
2. Тое, што і спустошанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bleed white
а) абабра́ць каго́ да ні́ткі; абяскро́віць, вы́матаць, вы́цягнуць гро́шы
б) пазба́віць каго́ сі́лы,
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wyjałowić
1. стэрылізаваць;
2. (глебу)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)