stréitig

a спрэ́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frágwürdig

a няпэўны, спрэ́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

moot​1 [mu:t] adj.

1. спрэ́чны;

a moot question/point спрэ́чнае пыта́нне

2. AmE малавераго́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

debatable

[dɪˈbeɪtəbəl]

adj.

спрэ́чны

debatable land — спрэ́чная тэрыто́рыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disputable

[dɪˈspju:təbəl]

adj.

1) спрэ́чны

2) няпэ́ўны, сумне́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

matter of opinion

спрэ́чнае цьве́рджаньне, спрэ́чны по́гляд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arguable

[ˈɑ:rgju:əbəl]

adj.

1) спрэ́чны

2) магчы́мы, дапушча́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bestréitbar

a спрэ́чны

nicht ~ — бясспрэ́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánfechtbar

a спрэ́чны, неперакана́льны, прысту́пны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Спрэ́чка ‘спаборніцтва на словах, дыскусія’ (ТСБМ, Нас., Касп., Байк. і Некр.), спрэ́чны ‘сварлівы’ (Сл. ПЗБ), дзеясловы спрача́цца (ТСБМ), дыял. спрэча́цца (ТС). З польск. sprzeczka ‘тс’ (Кюнэ, Poln., 99 з літ-рай). Сюды ж утворанае на аснове беларускага слова спрэ́ка ‘тс’ (Нас.). Далей гл. прэч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)