Пра́жка ’спражка’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ. Сл. Брэс., Шатал., Ян.). Рус., укр.пря́жка, славен.préga ’засцежка’. Дэрыват з суф. ‑ка ад праслав.*pręgǫ, *pręgti (гл. запрэгці, упрэгці і г. д.); параўн. Фасмер (3, 394). Гл. таксама спра́жка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фермуа́р, ‑а, м.
1. Засцежка, спражка на чым‑н. (альбоме, каралях і пад.), звычайна ўпрыгожаная чым‑н. // Каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем.
2.Спец. Долата для мастацкага разбярства, ціснення скуры.
[Фр. fermoir.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Рмн. ‑жак; ж.
Тое, што і спражка. На пражках паясоў паблісквалі пад сонцам выбітыя літары.Лынькоў.Падышоўшы бліжэй, .. [Алёшка] ўбачыў звычайную папружку з заржавелаю пражкай.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Крама́ль ’спражка’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. ням.Klammer ’тс’ (там жа, 2, 514). Новае запазычанне з нямецкай мовы.
ж. графка, засцёжка, зашпілька; спражка; англійская шпілька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
кля́мар, ‑а, м.
1.звычайнамн. (кля́мары, ‑аў). Драўляныя пласціны, якія ставяцца з абодвух бакоў сцяны і сцягваюцца жалезнымі прутамі для яе выраўноўвання і мацавання. Узяць сцяну ў клямары.
2.Абл.Спражка на рэмені, папрузе. [Арцыховіч] падперазаўся новай папругай з блішчастым клямарам.Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fíbel
I
f -, -n буква́р
II
f -, -n спра́жка, за́сцежка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кля́марм.
1. (клямка, скрэпа) Metállklammer f -, -n, Metállbügel m -s, -;
2. (спражка) Schnálle f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
clasp
[klæsp]1.
n.
1) за́сьцежка, спра́жка, спра́жачка f.
2) по́ціск -у m. (рукі́), абды́мкі pl. only
2.
v.
1) зашпіля́ць
2) абхапі́ць, схапі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)