Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
odmieniać
незак.
1. змяняць;
2.грам. скланяць (назоўнік, прыметнік і інш.); спрагаць (дзеяслоў)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Супру́г: супруг валоў ’пара запрэжаных валоў’ (свянц., Яшк. Мясц.), ст.-бел.супругъ ’пара разам запрэжаных валоў’ (Сл. Скар.), параўн. балг.дыял.съпру́зи ’пара запрэжаных коней або валоў’, ст.-слав.сѫпрѫгъ ’запрэжка’; сюды ж супру́га ’жонка’ (Рам. 6), супру́жница ’тс’ (Нас.), магчыма, яшчэ да стараж.-рус.супругъ, съпрѧжьница ’жонка’, або новае запазычанне з рус.супру́га, супру́жница ’тс’. Усё да прасл.*pręgti ’злучаць, звязваць’, гл. спрагаць, супрага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спра́жка ‘засцежка’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Шат., Стан., Пятк. 2, Сл. ПЗБ, ЛА, 4). Параўн. польск.sprzążka ‘тс’, славен.préga ‘тс’, балг.радоп.спрʼо̂га, спро̂жда ‘тс’. Узыходзіць да *pręgti, прадстаўленага ў спрагаць (гл.), запрагаць, выпрагаць і інш. Гл. пражка. Куркіна (Диал. структура, 69) узводзіць да *sъprǫdja/*sъprędja ад *sъprędti, роднасным літ.sprę́sti ‘абцягваць, вымяраць’, чаму пярэчыць балгарская форма з г. Гл. таксама Брукнер, 436; Фасмер, 3, 394.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спрага́ццаIнесов.
1.разг. (для какого-л. дела) объединя́ться; см. спрэ́гчыся I 2;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Спражэ́нне ‘змяненне дзеяслова па асобах, ліках і часах’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Калька лац.coniugatio ‘тс’. У якасці адпаведнай формы для калькавання дзеяслова магло паслужыць ст.-бел.спрягнути ‘злучыць, змацаваць’ (Ст.-бел. лексікон), што мае аналагічную семантыку, гл. спрагаць. Мяркуецца, што ўзорам паслужыла польск.sprężenie ‘coniugatio’ (1542), суадноснае з sprzężenie ‘запрэжка’, чэш.spřeženie ‘тс’, гл. Каранчэўскі, Polska term. gram., 10; Басай-Сяткоўскі, Słownik, 336. У якасці лінгвістычных аналагічныя тэрміны замацаваліся, акрамя ўсходнеславянскіх, у балгарскай мове.