Спарня́ ‘кавалак хлеба, які закопваюць у зямлю ў час дажынак, каб на будучы год быў добры ўраджай’ (паст., астрав., Сл. ПЗБ), ‘барада (абрад у час жніва)’ (вілен., ЛА, 3), ‘спор’ (брасл., Сл. ПЗБ), ‘прыбытак’ (Касп.). Да спары́ць ‘добра расці (пра збожжа)’ (Жд. 2), спор, споры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўтаспо́ры

(ад аўта- + споры)

апланаспоры ў некаторых хларакокавых водарасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пікнаспо́ры

(ад гр. pyknos = шчыльны + споры)

тое, што і спермацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спорагене́з

(ад споры + -генез)

працэс утварэння спораў у большасці раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пустопоро́жний разг.

1. паро́жні; (незанятый) незаня́ты;

пустопоро́жний уча́сток паро́жні (незаня́ты) уча́стак;

2. перен. (бессодержательный) пусты́;

пустопоро́жние спо́ры пусты́я спрэ́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэлейтаспо́ры

(ад гр. teleute = канец + споры)

від спораў у іржаўных грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іржа́ і (пасля галосных) ржа, -ы, ж.

1. Чырвона-буры налёт на паверхні жалеза, што ўтвараецца ў выніку акіслення яго ў паветры і ў вадзе.

І. на ланцугу.

2. Прымесь вокіслаў жалеза ў балотнай вадзе, якая надае ёй буры колер і спецыфічны прысмак.

3. Жоўта-аранжавыя плямы на паверхні раслін, якія з’яўляюцца ў тых месцах, дзе развіваюцца споры паразітных грыбкоў.

Хлебная р.

4. перан. Тое, што шкодна дзейнічае на каго-, што-н.

І. на душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кані́дыі

(ад гр. konia = пыл + eidos = выгляд)

споры бясполага размнажэння ў многіх грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэры́гмы

(гр. sterigma = падпора)

вырасты на спараносных органах у многіх грыбоў, дзе развіваюцца споры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палінало́гія

(ад гр. poline = тонкі пыл + -логія)

раздзел батанікі, які вывучае пылок і споры раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)