stráucheln

vi (s, h) спатыка́цца, аступа́цца (тс. перан)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

come across

а) напатка́ць, сустрэ́цца; спатыка́цца

б) Sl. дава́ць, плаці́ць

гл. run across

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hobble [ˈhɒbl] v.

1. кульга́ць, наку́льгваць, чыкільга́ць;

He hobbled along. Ён ішоў кульгаючы.

2. спатыка́цца (на слове)

3. стрыно́жваць (каня)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запина́ться несов.

1. (зацепляться ногой за что-л.) зачапля́цца, зачэ́плівацца; (спотыкаться) спатыка́цца;

2. (о речи) запіна́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

féhltreten

* аддз. vi (s)

1) спатыка́цца

2) зрабі́ць памы́лку, памыля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stumble [ˈstʌmbl] v.

1. (over/on) спатыка́цца

2. запіна́цца;

stumble over words запіна́цца на сло́вах

3. вага́цца, хіста́цца

stumble across [ˌstʌmbləˈkrɒs] phr. v. наткну́цца, натра́піць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кулды́ка ’чалавек, які хутка гаворыць’ (Мат. Маг.). Першапачатковае значэнне ’кульгавы чалавек’. Параўн. семантычны пераход ’спатыкацца’ > ’запінацца’ (кулдыкаць©Жул- дыкаць 2). Фармальна ўтварэнне гэтага слова можна растлумачыць як кантамінацыі кульгаць (гл.) і хадыка. Параўн. калдыка. Ненадзейныя паралелі ў Фасмера (2, 288).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stólpern

vi (s) (über A) спатыка́цца (аб што-н.)

mit der Zúnge ~ — 1) запіна́цца; 2) шапялцвіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

utykać

I незак.

1. затыкаць;

2. засоўваць, запіхваць

II незак.

1. спатыкацца;

2. накульгваць; кульгаць;

3. спыняцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trip​2 [trɪp] v.

1. спатыка́цца;

trip the player зрабі́ць іграку́ падно́жку

2. ісці́ ху́тка і лёгка; бе́гчы падско́кам;

She tripped into the room. Яна ўляцела ў пакой.

trip up [ˌtrɪpˈʌp] phr. v.

1. памыля́цца

2. збіва́ць з панталы́ку, заблы́тваць (каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)