conjoin

[kənˈdʒɔɪn]

v.

лучы́ць (-ца); спалуча́ць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

камбінато́рыка

(ад лац. combinare = звязваць, спалучаць)

раздзел матэматыкі, у якім вывучаюцца магчымыя злучэнні элементаў у зададзеным канечным мностве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прые́мнае н., прые́мнасць ж. das Ángenehme -n;

спалуча́ць прые́мнае з кары́сным das Ángenehme mit dem Nützlichen verbínden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kombinować

незак.

1. камбінаваць, спалучаць;

2. разм. цяміць, кеміць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Камба́йн ’складаная машына, якая адначасова выконвае работу некалькіх механізмаў’ (ТСБМ), камба́й, канба́йн, комба́йн, кынба́й ’тс’ (Сцяшк.; Яшк. З жыцця; Сл. паўн.-зах.), камба́ер ’камбайнер’ (Сцяшк.). Запазычана праз рус. мову з англ. combine ’аб’ядноўваць, камбінаваць, спалучаць’ (< лац. combīnō ’злучаю дзве рэчы’) у 30‑х гадах XX ст. (Шанскі, 2 (К), 224).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rejoin

[,ri:ˈdʒɔɪn]

1.

v.t.

злуча́ць, спалуча́ць нано́ва

2.

v.i.

ізно́ў далуча́цца, злуча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cartelize

[ˈkɑ:rtəlaɪz]

1.

v.t.

спалуча́ць у картэ́ль

2.

v.i.

спалуча́цца ў картэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

catenate

[ˈkætəneɪt]

1.

v.

спалуча́ць (-ца) у ланцу́г, сэ́рыі

2.

adj.

ланцуго́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blend​2 [blend] v.

1. зме́шваць; зме́швацца;

Blend together the flour, eggs and sugar. Змяшайце разам муку, яйкі і цукар.

2. (with) спалуча́ць; спалуча́цца; гарманізава́ць; зліва́цца;

blend traditional and modern styles спалуча́ць традыцы́йны і суча́сны стыль

blend in [ˌblendˈɪn] phr. v.

1. спалуча́цца;

These colours blend in nicely. Гэтыя колеры прыгожа спалучаюцца.

2. падме́шваць, дадава́ць;

Blend in a little sugar into the mixture. Дадайце крыху цукру ў гэтую сумесь.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камбінава́ць

(лац. combinare = звязваць, спалучаць)

1) злучаць розныя элементы ў пэўных суадносінах, размяшчаць у пэўным парадку (напр. к. фарбы);

2) рабіць, прыдумваць камбінацыі 2, 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)