обольща́ть несов. ва́біць, зачаро́ўваць, чарава́ць; (соблазнять) спакуша́ць;

◊

обольща́ть себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́бкі ’лёгка прынаджвальны; схільны прыцягваць, спакушаць’ (Гарэц.), вабка ’прыцягальна’ (Др.-Падб., 24), вабка ’спакушальны’ (Гарэц.). Да вабіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uprowadzać

незак.

1. выкрадаць, красці;

2. спакушаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

совраща́ть несов.

1. (сбивать с правильного пути) зво́дзіць, збіва́ць з пра́вільнага шля́ху;

2. (соблазнять) спакуша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lure​2 [l(j)ʊə] v. (to, into, away) спакуша́ць, зама́ньваць;

lure smb. into a trap зама́ньваць каго́-н. у па́стку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dangle [ˈdæŋgl] v. калыха́ць; калыха́цца; гайда́ць; гайда́цца; го́йдаць; го́йдацца

♦

dangle smth. before smb. спакуша́ць каго́-н. чым-н. (абяцаннямі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bluźnić

незак. блюзнерыць; зневажаць;

bluźnić losowi — спакушаць лёс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завлека́ть несов.

1. (заставлять переступить пределы должного, дозволенного) уця́гваць; (заводить) заво́дзіць;

2. (заманивать) зава́бліваць, прыва́бліваць; (соблазнять) спакуша́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kusić

kusi|ć

незак. спакушаць, вабіць;

~ć los — спакушаць (выпрабоўваць) лёс;

kusić mnie, żeby to zrobić — ён спакушае (падбівае) мяне зрабіць гэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыві́ля ’недамаганне’ (маст., Хромч., дыс.). Няясна. Магчыма, звязана, з вілі́ць ’зварочваць з прамога шляху, зварочваць убок’; перан. ’крывіць душой’ (гл.) з семантычным зрухам, апошняе Карскі (Труды, 394) звязваў з літ. vylióti ’падманваць, заманьваць, спакушаць’, vỹlius ’падман, хлусня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)