kusić

kusi|ć

незак. спакушаць, вабіць;

~ć los — спакушаць (выпрабоўваць) лёс;

kusić mnie, żeby to zrobić — ён спакушае (падбівае) мяне зрабіць гэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)