печа́литься смуткава́ць, смуці́цца; марко́ціцца; (грустить) журы́цца;

есть о чём печа́литься ёсць чаго́ бедава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sorrow​2 [ˈsɒrəʊ] v. lit. (over) смуткава́ць, сумава́ць; бедава́ць; тужы́ць, журы́цца;

sorrow over one’s hard fate апла́кваць свой го́ркі лёс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grieve

[gri:v]

1.

v.i.

мо́цна смуткава́ць, бедава́ць, паку́таваць

2.

v.t.

мо́цна засмуча́ць; прычыня́ць вялі́кі боль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ábgrämen

(sich) (um A) смуткава́ць, бедава́ць, тужы́ць (па кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

repent [rɪˈpent] v. fml (of) раска́йвацца; ка́яцца; смуткава́ць;

Repent of your sins and you will be forgiven. Пакайся ў сваіх грахах, і табе даруюць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шкадава́ць

(ст.-польск. szkodować, ад szkoda < ст.-в.-ням. scado)

1) адчуваць жаль, спагаду да каго-н.;

2) берагчы, ашчаджаць;

3) смуткаваць, бедаваць з прычыны чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шкадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак.

1. каго (што). Адчуваць жаль, спагаду да каго-н.

Ш. бежанцаў.

2. каго-што і чаго. Берагчы, ашчаджаць, скупіцца, не даваць.

Людзі не шкадавалі жыцця для абароны айчыны.

Ш. грошы або грошай.

3. аб чым і з дадан. Смуткаваць, бедаваць з прычыны чаго-н.

Ш. аб зробленых памылках.

Шкадую, што не пайшоў у тэатр.

4. з інф. Не адважвацца што-н. зрабіць.

Я шкадую зразаць гэта дрэва.

|| зак. пашкадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сукру́ха ’скруха, смутак’ (Нас.; віц., Шн.), ’пакаянне’ (Нар. Гом.), ’захворванне’ (полац., Нар. лекс.), сукру́шлівы, сукру́шны ’спачувальны’ (ТС). Рус. дыял. сукру́ха ’тс’. Аддзеяслоўны дэрыват з прэфіксам су-, суадносны з назоўнікам крух (гл.), *крушыць ’разбіваць’, параўн. руйнаваць, рус. сокруша́ться ’смуткаваць’. Па фармальных прыкметах і шырокаму распаўсюджанню ў народнай мове не з’яўляецца адаптацыяй запазычання скруха, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tráuern

vi (über A, um A) смуткава́ць, сумава́ць (па кім-н., па чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mourn

[mɔrn]

v.

1) смуткава́ць, гарава́ць (з прычы́ны стра́ты або́ сьме́рці), апла́кваць каго́-што

2) быць у жало́бе, насі́ць жало́бу (па кім-н.)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)