Свята́р ‘служка культу’ (Ласт., Стан.). Наватвор ад святы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
астало́п, ‑а, м.
Разм.лаянк. Дурань, ёлупень; бесталковы. Іванок зняважліва трасе галавою. — Я буду пытацца ў гэтага валасатага асталопа! — Пабойся бога, сынок! Што ты гаворыш! Ён жа [бацюшка] служка, божы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касце́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да касцёла, належыць яму. Касцельныя званы. Касцельная вежа. Касцельны служка. □ Кажуць, што даўней гэта быў касцельны дом. Ён памятае яшчэ ўніятаў на Беларусі, царызм, кароткачасовую ўладу немцаў.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рабы́ня ’пазбаўленая правоў, раба’ (ТСБМ). Запазычана з рус.рабы́ня ’тс’, што да ст.-слав.рабыни ’раба, служка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Bedíente
subm -n, -n уст.слу́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Küster
m -s, - дзяк, дзячо́к, царко́ўны слу́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
псало́мшчык, ‑а, м.
Ніжэйшы царкоўны служка ў рускай праваслаўнай царкве; дзяк. [Лабановіч:] — У вас тут, выбачайце, большая глуш. — Як так? — здзівіўся Саханюк. — У нас — воласць, грамада: бацюшка, пісар, фельчар, ураднік, псаломшчык, і так збоку людзі часцей даведваюцца.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
a public/civil servant дзяржа́ўны слу́жачы, ура́давы чыно́ўнік
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Knecht
m -(e)s, -e батра́к, хало́п, па́рабак; слу́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рабічыч, ст.-бел.робичичъ ’сын рабыні’ (Ст.-бел. лексікон), параўн. ст.-слав.робичищь ’хлопец-служка’. Вытворнае ад роб, раб (гл.), хутчэй за ўсё, ад незафіксаванага *робица ’рабыня’.