флегматы́чны, -ая, -ае.

1. Спакойны, ураўнаважаны, павольны, які слаба праяўляе эмоцыі.

Ф. тэмперамент.

2. Вялы, абыякавы, раўнадушны.

Ф. голас.

|| наз. флегматы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

poorly

[ˈpʊrli]

adv.

сла́ба, бла́га, недастатко́ва, бе́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

напаўасве́тлены, ‑ая, ‑ае.

Слаба, дрэнна асветлены. Напаўасветлены пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўасве́тлены, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова, слаба асветлены. Паўасветлены пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляда́шчы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы, хілы.

За возам брыла лядашчая карова.

2. Стары, струхлелы; збуцвелы.

Лядашчая вопратка слаба грэла.

3. Дрэнны, нягодны.

|| наз. ляда́шчасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўцёмны, ‑ая, ‑ае.

Слаба асветлены, недастаткова асветлены. Напаўцёмны калідор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахрамаці́н, ‑у, м.

Рэчыва клетачнага ядра, якое слаба афарбоўваецца.

[Ад грэч. achrōmatos — бясколерны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабе́й прысл (выш. ст ад слаба) schwächer; schléchter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напаўпраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Слаба пранікальны, не зусім пранікальны. Напаўпранікальныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патыха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. Слаба дзьмуць, веяць (пра вецер).

Ад ракі патыхала (безас.) халадком.

2. чым. Моцна вылучаць які-н. пах.

Сасна патыхае жывіцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)