ахрамаці́н, ‑у, м.

Рэчыва клетачнага ядра, якое слаба афарбоўваецца.

[Ад грэч. achrōmatos — бясколерны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)