death [deθ] n. смерць, скон;

a sudden death рапто́ўная смерць;

a violent death гвалто́ўная смерць;

bleed to death сысці́ крывёй;

catch one’s death of cold infml страшэ́нна прастудзі́цца, прастудзі́цца насме́рць;

drink oneself to death паме́рці ад п’я́нства;

sentence smb. to death прыгавары́ць каго́-н. да сме́рці;

bo red to death да сме́рці ну́дна;

sick to death of smth. да сме́рці абры́дла;

tired to death страшэ́нна сто́млены

♦

be at death’s door ≅ адно́й наго́й стая́ць у магі́ле;

be burnt to death згарэ́ць за́жыва, жывы́м згарэ́ць;

put smb. to death пакара́ць каго́-н. сме́рцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зыхо́д м

1. (вынік) Áusgang m -(e)s, Áusfall m -s, Ergébnis n -ses, -se, Resultát n -(e)s, -e;

зыхо́д барацьбы́ Áusgang [Ergébnis] des Kámpfes;

2. (скон) Áusgang m -(e)s, -gänge, Énde n -s, Néige f -;

на зыхо́дзе дня gégen Ábend;

дзень на зыхо́дзе der Tag geht zur Néige;

на зыхо́дзе пе́ршага ме́сяца vor Áblauf des érsten Mónats;

быць на зыхо́дзе áusgehen* vi (s);

гро́шы на зыхо́дзе das Geld geht zu Énde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

end​1 [end] n.

1. кане́ц, завяршэ́нне, заканчэ́нне;

from beginning to end з пача́тку да канца́

2. мэ́та;

the end justifies the means мэ́та апра́ўдвае сро́дкі

3. смерць, кане́ц, скана́нне, скон

♦

in the end нарэ́шце;

no end infml (ве́льмі) мно́га, шмат;

We have no end of problems. У нас вельмі шмат праблем;

to that end з гэ́тай мэ́тай;

days/hours/weeks on end шмат дзён/гадзі́н/ты́дняў за́пар;

achieve/gain one’s ends дасяга́ць (сваёй) мэ́ты;

be at/come to an end зака́нчвацца;

make (both) ends meet зво́дзіць канцы́ з канца́мі;

put an end to кла́сці кане́ц, спыня́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

смерць, гібель, пагібель, згуба, загуба, страта, скон, скананне, кананне, згіненне, звод; халэмус, каюк, капут (разм.); здыхата (разм. зняваж.); загібель, загін, гамон, кадук (абл.), упадкі (абл., мн.); магіла, канец, канцы, капец, капцы, плаха, пятля, труба (перан.) □ вечны сон, расстанне са светам

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

уще́рб м.

1. шко́да, -ды ж.; (урон) уро́н, -ну м.; (потеря) стра́та, -ты ж.;

без уще́рба для де́ла без шко́ды (без уро́ну) для спра́вы;

понести́ уще́рб стра́ціць (пане́сці стра́ту);

причини́ть уще́рб нашко́дзіць (прычыні́ць стра́ту);

возмести́ть уще́рб пакры́ць (вярну́ць) стра́ту;

в уще́рб кому́-л. на шко́ду каму́-не́будзь;

2. перен. (упадок) заняпа́д, -ду м.; (спад) спад, род. спа́ду м.; (кончина) скон, род. ско́ну м.;

быть на уще́рбе быць на ско́не (у заняпа́дзе, на спа́дзе);

3. астр. ушчэ́рб, -бу м.;

луна́ уже́ на уще́рбе ме́сяц ужо́ на ўшчэ́рбе, ужо́ схо́днія дні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Група свойскай жывёлы аднаго віду і агульнага паходжання, якая адрозніваецца ад іншых груп пэўнымі прыкметамі. Бельгійская парода коней. □ — Надышоў час укамплектаваць ферму авечкамі танкаруннай пароды. Стаховіч. Макарыха выцягнула з воза пеўня, развязала ногі і крылы, апусціла на зямлю. — Во, на развод прывезла, галанскай пароды. Асіпенка. // Разнавіднасць жывёл, якія сваімі асаблівасцямі ці агульнымі прыкметамі адрозніваюцца ад іншых жывёл. Парода сумчатых з’яўляецца адной з самых старадаўніх і яшчэ цяпер захавала некалькі відаў, да якіх належыць, напрыклад, вядомы аўстралійскі кенгуру. Маўр. // Разм. Пародзістасць. Ды пароды дужае Быў армейскі конь, Не сканаў асуджаны Куляю на скон. Куляшоў.

2. Разнавіднасць раслін. Дзесяткі парод дрэў, лісцяных і хвойных, разложыстых і вастраверхіх, то шарэнгамі, то купкамі спускаліся па схілах узгоркаў да рэчкі. Хадкевіч. // Сорт, гатунак раслін. Вывесці новую пароду вішань.

3. Разм. Катэгорыя людзей з якімі‑н. характэрнымі рысамі. Стары.. быў з пароды тых вясковых людзей, якія ніколі табе не пакажуцца адразу. Карпюк. Мы з пароды мужнай, працавітай, Гартавалі нас цяжкія бітвы. Панчанка. // Вонкавы выгляд, склад цела чалавека. Гэта быў мужчына вельмі мажны, высокі, з вялікімі рукамі, з буйнымі рысамі твару, непаваротлівы і, нават, здавалася, нясмелы, як гэта звычайна бывае ў людзей такой пароды. Скрыган.

4. Разм. Род, сям’я, радня. [Андрэй:] — Уся ваша парода корзунаўская такая. П. Ткачоў. Два маленькія худзенькія хлапчукі, зусім не падобныя на свайго асілка-бацьку. Толькі чорныя такія ж. «Штось цыганскае ў іх народзе», — гаварылі ў вёсцы. Шамякін.

5. Уст. Прыналежнасць да якой‑н. сацыяльнай групы; сацыяльнае паходжанне. Дваранская парода. □ [Сцяпан:] — Прыйдзе звод на кожнага, хто ў кулацкай народзе ходзіць. Лынькоў.

6. Мінерал або сукупнасць мінералаў, якія з’яўляюцца састаўной часткай зямной кары. Горкая парода. Цвёрдыя пароды. // Мінерал, які змяшчае ў сабе які‑н. больш каштоўны карысны выкапень.

7. О Бітумінозныя пароды — асадкавыя горныя пароды (пяскі, пясчанікі, вапнякі і інш.), у якіх ёсць прыродны бітум. Мацярынская парода — верхні слой горных парод, на якім пад уздзеяннем біялагічных і біяхімічных працэсаў, а таксама пад уплывам дзейнасці чалавека адбываецца ўтварэнне глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tod

m -(e)s, -e смерць, скон

gewáltsamer ~ — гвалто́ўная смерць

bis in den ~ — да сме́рці

in den ~ géhen* — ісці́ на смерць

éines natürlichen ~es stérben* — паме́рці сваёй сме́рцю

den ~ éines Hélden stérben* — паме́рці сме́рцю геро́я

auf Lében und ~ kämpfen — змага́цца не на жыццё, а на смерць

zu ~e erschrécken — напало́хаць да сме́рці

den ~ fínden* — скана́ць, паме́рці

es geht um ~ und Lében — гэ́та пыта́нне жыцця́ і сме́рці

der ~ sitzt ihm im Nácken — ён ужо́ ле́дзьве ды́хае

éinen ~ kann der Mensch nur stérben — два разы́ не паміра́ць, а раз давядзе́цца; раз радзі́ла ма́ці, раз трэ́ба паміра́ці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)