ulec wypadkowi — трапіць у аварыю; перажыць няшчасны выпадак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыцярпе́ццаразм. sich ábfinden* (дачаго-н. mit D); sich gewöhnen (дачаго-н. an A) (прывыкнуць); sich éinfügen, sich schícken (дачаго-н. in A) (скарыцца); sich áussöhnen (дачаго-н. mit D) (прымірыцца)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
submit
[səbˈmɪt]1.
v.i. (-tt-)
здава́цца; скара́цца; саступа́ць
submit to one’s fate — скары́цца сваёй до́лі
2.
v.t.
1) уно́сіць, падава́ць
to submit a project for consideration — уне́сьці прае́кт на разгля́д
2) прызнава́ць, згаджа́цца
I submit that more proof is needed — Я прызнаю́, што патрэ́бныя дадатко́выя до́казы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pycha
pych|a
ж. ганарыстасць, пыхлівасць, пыха, фанабэрыя;
złożyć ~ę z serca — скарыцца; прыйсці з пакорай;
~a! разм. смаката!; ням-ням!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
reconcile[ˈrekənsaɪl]v.
1. (with) міры́ць; па міры́ць, прыміры́ць;
Friends managed to reconcile him with his wife. Сябрам удалося памірыць яго з жонкай.
2. ула́джваць, урэгулёўваць;
reconcile quarrels ула́джваць сва́ркі
3. (with) прыво́дзіць у адпаве́днасць; узгадня́ць;
reconcile duty with pleasure сумяшча́ць абавя́зкі і задавальне́нне
4. скара́цца, прыміра́цца;
reconcile to smth. прыміры́цца з чым-н.;
reconcile oneself to one’s fateскары́цца свайму́ лёсу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
rezygnacja
rezygnacj|a
ж.
1. адмова, адрачэнне;
~a z urzędu — адрачэнне ад пасады;
2. пакора; пакорлівасць;
znosić co z ~ą — скарыццачаму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
прале́гчы, ‑ляжа; ‑лягуць; пр. пралёг, ‑лягла і ‑легла, ‑лягло і ‑легла; зак.
Прайсці, працягнуцца дзе‑н. (пра дарогу, сцежку, граніцу і пад.). Цяпер паміж дрэў праляглі дарожкі, на палянках з’явіліся спартыўныя пляцоўкі.Шыцік.Ды хоць на ўсходзе па лясах пралегла панская граніца, зямля, прыняўшы гэткі прах, ніколі не магла скарыцца.Вялюгін.// З’явіцца, абазначыцца, легчы. Светласці твару надаваў высокі, валікам завіты чуб над ілбом, на якім павуцінкай праляглі маршчынкі.Дуброўскі.І сама яна задумалася, і цень засмучэння пралез на яе маладым і свежым твары.Колас./уперан.ужыв.[Марыя Андрэеўна] думала аб нечым сваім, і Туравец адчуў, як між іх пралягла нябачная мяжа.Мележ.[Мікалай Аляксеевіч] выразна, да болю адчуваў, што паміж яго ранейшым і цяперашнім жыццём пралегла рэзкая мяжа, і гэтая мяжа пачалася тут, у калгасе.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)