Verbum

reconcile [ˈrekənsaɪl] v.

1. (with) міры́ць; па міры́ць, прыміры́ць;

Friends managed to reconcile him with his wife. Сябрам удалося памірыць яго з жонкай.

2. ула́джваць, урэгулёўваць;

reconcile quarrels ула́джваць сва́ркі

3. (with) прыво́дзіць у адпаве́днасць; узгадня́ць;

reconcile duty with pleasure сумяшча́ць абавя́зкі і задавальне́нне

4. скара́цца, прыміра́цца;

reconcile to smth. прыміры́цца з чым-н.;

reconcile oneself to one’s fate скары́цца свайму́ лёсу