дый, злуч. (разм.).

1. спалучальны. Злучае члены сказа, што абазначаюць паслядоўныя з’явы, па знач. набліжаецца да злучнікаў «і», «ды».

Узяў сякеру дый падаўся ў лес.

2. далучальны. Далучае члены сказа і сказы, якія ўдакладняюць або абагульняюць папярэднія думкі.

Стаю адзін дый думаю.

А я вазьму дый раскажу аб усім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безасабо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць безасабовага дзеяслова, сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ска³, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Знак прыпынку (,), які раздзяляе словы, групы слоў і сказы.

Раздзяліць коскай аднародныя члены сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: службовае слова, якое ўжыв. для злучэння сказаў і слоў унутры сказа.

|| прым. злу́чнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азначэ́нне², -я, н.

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

Дапасаванае а.

|| прым. азнача́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́мся¹, злуч. параўнальны (разм.).

Ужыв. для сувязі параўнальных зваротаў, якія паясняюць адзін з членаў сказа ў форме вышэйшай ступені параўнання.

Мёд саладзейшы, ч. цукеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́чнік, ‑а, м.

Знак прыпынку (!), які ставіцца ў канцы клічнага сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пунктуацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пунктуацыі. Пунктуацыйны разбор сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыта́льнік, ‑а, м.

Знак прыпынку (?), які ставіцца ў канцы пытальнага сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

член м., в разн. знач. член;

адчува́ць сто́мленасць ва ўсіх ~нах — чу́вствовать уста́лость во всех чле́нах;

правадзе́йны ч. Акадэ́міі наву́к — действи́тельный член Акаде́мии нау́к;

○ ч. ска́за — грам. член предложе́ния;

ч. прапо́рцыі — мат. член пропо́рции;

неазнача́льны ч. — грам. неопределённый член;

аднаро́дныя ~ны ска́за — грам. одноро́дные чле́ны предложе́ния;

гало́ўныя ~ны ска́за — грам. гла́вные чле́ны предложе́ния;

дада́ныя ~ны ска́за — грам. второстепе́нные чле́ны предложе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)