засвяці́цца ​1, ‑свеціцца; зак.

Сапсавацца ў выніку пападання прамянёў святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́цца ​2, ‑свеціцца; зак.

Пачаць свяціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфарасцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Мець уласцівасці фасфарасцэнцыі, свяціцца ў цемнаце слабым блакітна-зялёным святлом. Яны [дзяўчына і хлопчык] плылі, а вакол фасфарасцыравала мора. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфарасцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць некаторых рэчываў свяціцца пры абпраменьванні, а таксама пасля спынення яго. // Свячэнне, якое выклікаецца пэўнымі бактэрыямі. Фасфарасцэнцыя мора.

[Ад грэч. phōs — святло, phoros — які нясе і лац. escentia — суфікс, які абазначае слабае дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высве́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да высвеціцца.

2. Адсвечваць, свяціцца. У кветкавым ліловым кубачку, што высвечваўся кожнай пушынкай, чарадзейна гуляла ліловае святло. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасве́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. прасвяціць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Свяціцца праз што-н.

Сонца прасвечвае паміж стваламі дрэў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца праз што-н.

Праз кроны дрэў прасвечвае неба.

Праз яго цікаўнасць прасвечваў недавер (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трымгаце́ць ‘ледзь свяціцца’ (Сцяшк. Сл.). Звязана з трымцець, трамцець (гл.), звонкі варыянт да трымкацець, гл. Не выключана кантамінацыя лексем трымце́ць і міргаце́ць (гл. мірга́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Палыха́ць ’гарэць зыркім, яркім полымем; свяціцца яркім святлом’. Рус. полыха́ть ’тс’, укр. полохну́ти ’успыхнуць, разгарэцца’. Звязваюць з паласнуць (гл.) або з по́лах (Фасмер, 3, 321).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свети́ться

1. свяці́цца;

в о́кнах свети́лись огни́ у во́кнах свяці́ліся агні́;

2. (виднеться) віда́ць, відне́цца;

сквозь зе́лень свети́лась вода́ праз зе́лень віда́ць была́ (відне́лася) вада́;

3. перен. свяці́цца;

глаза́ свети́лись ла́ской во́чы свяці́ліся ла́скай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагарэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Згарэць да канца або да якой-н. мяжы.

Дровы дагарэлі.

Свечка дагарэла.

2. перан. Перастаць свяціцца; патухнуць.

Зара дагарэла.

|| незак. дагара́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е і дага́рваць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пірасо́мы

(ад піра- + сома)

падклас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў, здольныя ярка свяціцца дзякуючы сімбіятычным бактэрыям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)