sanction

[ˈsæŋkʃən]

1.

n.

1) афіцы́йны дазво́л, ухвале́ньне n.

2) санкцыянава́ньне n.

3) са́нкцыя f.

2.

v.t.

1) зацьвярджа́ць, рабі́ць правамо́цным, санкцыянава́ць

2) ухваля́ць; дазваля́ць

3) пацьвярджа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sanction​1 [ˈsæŋkʃn]n.

1. афіцы́йная зго́да, дазво́л, падтры́мка, адабрэ́нне;

tacit sanction маўклі́вая зго́да;

give/grant sanction to smth. даць зго́ду на што-н.

2. fml ме́ра, са́нкцыя;

apply sanctions against smth. прымяня́ць са́нкцыі су́праць чаго́-н.;

punitive/vindicatory sanctions ка́рныя са́нкцыі;

the last sanctions of the law вышэ́йшая ме́ра пакара́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)