інтэрме́цца, нескл., н.

Невялікая інструментальная п’еса свабоднай формы, часам — самастойны аркестравы нумар у оперы.

[Іт. intermezzo — перапынак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасці́йны, ‑ая, ‑ае.

Незалежны, самастойны (пра нацыяналістычны контррэвалюцыйны рух на Украіне ў 1918–1920 гг.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

independent [ˌɪndɪˈpendənt] adj. (from/of)

1. незале́жны; самасто́йны;

an independent state незале́жная дзяржа́ва;

an independent income самасто́йны дахо́д

2. ling. inde pendent clause незале́жны/гало́ўны сказ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gut situíert

a самасто́йны, забяспе́чаны, замо́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

субстанты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. У мовазнаўстве — які перайшоў у катэгорыю назоўнікаў.

2. Спец. Які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; самастойны, незалежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

independent

[,ɪndɪˈpendənt]

adj.

1) незале́жны, самасто́йны

2) матэрыя́льна незале́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

autonomous

[ɔˈtɑ:nəməs]

adj.

1) аўтано́мны, самаўра́давы, самакірава́льны

2) самасто́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

суверэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да суверэна; які ажыццяўляе вярхоўную ўладу. Суверэнны правіцель.

2. Які валодае суверэнітэтам, незалежны, самастойны. Суверэнная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

autonomous [ɔ:ˈtɒnəməs] adj.

1. аўтано́мны (пра краіну, рэгіён і да т.п.)

2. самасто́йны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самаві́ты, -ая, -ае.

1. Мажны, дзябёлы.

Плячысты с. асілак.

2. Паважны, салідны, самастойны, упэўнены.

С. мужчына.

3. Поўны дастатку, эканамічна моцны, заможны.

Самавітая гаспадарка.

4. (з адмоўем). Які выражае непаўнату або адсутнасць якой-н. якасці.

Дарога ўжо не самавітая.

|| наз. самаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)