надво́рны, -ая, -ае.

1. Размешчаны ў межах сядзібы.

Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.

Надворная сцяна.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).

Надворная замкнёнасць.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).

Надворныя парасяты.

○

Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візі́р ​1, ‑а, м.

Спец.

1. Тое, што і відашукальнік.

2. Частка прыцэльнага прыстасавання з вузкай шчылінай.

3. Прылада для візіравання.

[Ням. Visier.]

візі́р ​2, ‑а, м.

Вышэйшы саноўнік, дзяржаўны саветнік у некаторых краінах Блізкага Усходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Justízrat

m -(e)s, -räte саве́тнік [дара́дчык] юсты́цыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надво́рный в разн. знач. надво́рны;

надво́рные постро́йки надво́рныя буды́нкі;

надво́рный сове́тник уст. надво́рны саве́тнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́цкі гіст Stáats-, Zivil- [-´vi:l];

ста́цкі саве́тнік гіст Stáatsrat m -(e)s, -räte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юсты́цыя ж Justíz f -, Réchtspflege f -;

саве́тнік юсты́цыі канц Justízrat m -(e)s, -räte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

counsellor [ˈkaʊnsələ] n.

1. саве́тнік, кансульта́нт;

a marriage guidance counsellor кансульта́нт па пыта́ннях шлю́бу

2. AmE адвака́т

3. AmE выхава́льнік; выхава́льніца (у дзіцячым летнім лагеры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мандары́н​2

(парт. mandarin, ад санскр. mantrin = саветнік)

дадзеная партугальцамі назва чыноўніка ў феадальным Кітаі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Reg.- Rat

= Regierungsrat – урадавы саветнік, рэгірунгсрат (ранг службоўца ў ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

візі́р​2, везі́р

(тур. wezir, ад ар. väzir)

вышэйшы саноўнік, дзяржаўны саветнік у Турцыі і іншых краінах Блізкага Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)