візі́р 1, ‑а,
1. Тое, што і відашукальнік.
2. Частка прыцэльнага прыстасавання з вузкай шчылінай.
3. Прылада для візіравання.
[Ням. Visier.]
візі́р 2, ‑а,
Вышэйшы саноўнік, дзяржаўны саветнік у некаторых краінах Блізкага Усходу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)