мусульма́нства, -а, н.

Монатэістычная сусветная рэлігія, паводле падання заснаваная ў 7 ст. Магаметам; іслам.

|| прым. мусульма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іўдаі́зм, -у, м.

Рэлігія, у аснове якой ляжыць культ бога Яхве, пашыраная сярод яўрэяў.

|| прым. іўдаі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэлігі́йны, -ая, -ае.

1. гл. рэлігія.

2. Які верыць у Бога, набожны.

Р. чалавек.

|| наз. рэлігі́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысція́нства, -а, н.

Рэлігія, у аснове якой ляжыць вера ў Ісуса Хрыста як Богачалавека.

|| прым. хрысція́нскі -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

religia

ж. рэлігія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ісла́м, ‑у, м.

Магаметанская рэлігія; мусульманства.

[Ад араб. islām — адданне сябе волі алаха.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друіды́зм, ‑у, м.

Рэлігія старажытных кельтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індуі́зм, ‑у, м.

Рэлігія большасці насельніцтва Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

religion [rɪˈlɪdʒən] n.

1. рэлі́гія; веравызна́нне;

the Christian religion хрысція́нства.

2. культ, святы́ня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брахмані́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да брахманізму. Брахманісцкая рэлігія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)