Асло́на ’ахова’ (Яруш.). Улічваючы рэдкасць ужывання слова, хутчэй з польск. osłona ’тс’, чым непасрэдна ад асланяць (Нас.: ослоняць), асланіць. Гл. засланяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rarytas, ~u

м. перан. своеасаблівасць, рэдкасць; рарытэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kuriosität

f -, -en

1) незвыча́йнасць, дзі́ўнасць

2) рэ́дкасць (рэч)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыслу́га ’паслуга’ (Нас.), таксама прыслуга́ч ’той, хто прыслужваецца перад кім-небудзь’ (ТСБМ), прыслуга́цель ’тс’ (ТС). Гл. слуга, служачы. Параўн. яшчэ польск. przysługa ’паслуга’, адкуль, відаць, улічваючы рэдкасць ужывання, гэтае значэнне ў беларускай мове.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

osobliwość

ж.

1. рэдкасць; славутасць; выдатнасць;

2. асаблівасць; арыгінальнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

curiosity [ˌkjʊəriˈɒsəti] n.

1. (about) ціка́ўнасць, дапы́тлівасць; ціка́васць, заціка́ўленасць

2. рэ́дкасць, антыква́рная рэч, рарытэ́т

♦

curio sity killed the cat ≅ ціка́ўнасць да дабра́ не даво́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

у́нікум

(лац. unicum = адзінае ў сваім родзе, незвычайнае)

1) вельмі рэдкі прадмет, вялікая рэдкасць;

2) перан. выключная ў якіх-н. адносінах асоба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Блы́таць. Сюды адносіцца і блу́таць ’тс’ (Бяльк., Шат.). Можна меркаваць, што зыходным з’яўляецца блу́таць, якое ўзнікла з плу́таць азванчэннем п > б (перад л). Адносна чаргавання галосных у : ы ў экспрэсіўных словах — гэта не рэдкасць. Параўн., напр., у рус. гаворках: блука́ться, блука́ть ∼ блы́ка́ться ’бадзяцца, валачыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асаблі́васць ж. Besónderheit f -, -en, Éigenart f -, -en, Éigenartigkeit f -, -en; Singularität f -, -en (высок., часцей pl – адзінкавы выпадак, рэдкасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rarity [ˈreərəti] n.

1. рэ́дкасць; мала́я распаўсю́джанасць;

Such stamps are expensive because of their rarity. Гэтыя маркі дарагія, таму што яны рэдкія.

2. : an object of great rarity рарытэ́т; рэ́дкая з’я́ва; дзі́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)