ко́рба, -ы, мн. -ы, корб і -аў, ж.

Ручка, якой прыводзяць у рух што-н.

К. калодзежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эфе́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ручка халоднай зброі (шаблі, шпагі і пад.).

|| прым. эфе́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзяржа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Ручка якога-н. прадмета (лапаты, малатка, нажа і пад.).

Д. матыкі.

Д. грабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

малатаві́шча, ‑а, н.

Ручка молата, малатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

biro [ˈbaɪrəʊ] n. ша́рыкавая ру́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ballpoint (pen) [ˈbɔ:lpɔɪnt(pen)] n. ша́рыкавая ру́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адлама́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́міцца; зак.

Ломячыся, зламаўшыся, адпасці, аддзяліцца.

Ручка дзвярэй адламалася.

|| незак. адло́млівацца, -аецца і адло́мвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

во́сілка ж., обл. ру́чка (ведра, чайника и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

во́чапка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

1. Прывязка ў цэпа.

2. Вешалка ў адзенні.

3. Ручка (пераважна вераўчаная) вядра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шу́фельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шуфля. Шуфельная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)