affirm

[əˈfɜ:rm]

1.

v.t.

1) сьцьвярджа́ць, запэ́ўніваць, перако́нваць

2) пацьвярджа́ць

to affirm the decision — пацьве́рдзіць пастано́ву

2.

v.i.

руча́цца, цьве́рдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bürgen

vi (für A) руча́цца, адка́зваць (за каго-н., што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВА́РТАСНЫЯ ЛІ́ЧБЫ ў матэматыцы,

усе лічбы набліжанага ліку ад першай злева, адметнай ад нуля, да апошняй, за сапраўднасць якіх можна ручацца. Напр., калі ўзважванне праведзена з дакладнасцю да 1 г, то ў запісе вынікаў 0,320 вартасныя лічбы будуць 3, 2 і 0. Вартасная лічба наз. праўдзівай, калі абсалютная хібнасць набліжанага ліку не перавышае палавіны адзінкі разраду гэтай лічбы. Напр., у запісе скорасці святла с = (299 796 ± 4) км/с праўдзівыя вартасныя лічбы 2, 9, 9, 7 і 9. Гл. таксама Набліжанае вылічэнне.

т. 4, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ручы́цца, ру́чыцца; незак.

Разм.

1. Весціся; добра гадавацца, пладзіцца. Даніла — хлопец станавіты, Марына — болей бы такіх. Пайшло дабро ручыцца ў іх. Колас. А каты Заблоцкім ручацца .. От каб гэтак, як каты, авечкі ручыліся. Калюга. Як гаспадар каля жывёлы мучыцца, то жывёла ручыцца. Прыказка.

2. (звычайна з адмоўем). Удавацца, шанцаваць; надарацца. Убачыць усё хацеў Ахрэма, ды ніяк не ручылася сустрэча. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinstehen

vi (s) (für A) адка́зваць, руча́цца (за каго-н., што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gútsagen

аддз. vi (für A) руча́цца (за каго-н., за што-н.), гарантава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaręczać

незак.

1. co ручацца за што; гарантаваць што;

2. запэўніваць; прысягаць;

zaręczać honorem — прысягаць гонарам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vouch

[vaʊtʃ]

v.t.

1)

а) руча́цца, паруча́цца

б) запэ́ўніваць, гарантава́ць

The principal vouched for John’s honesty — Дырэ́ктар шко́лы паручы́ўся за Я́нкаву сумле́ннасьць

2) пацьвярджа́ць, сьцьвярджа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undertake [ˌʌndəˈteɪk] v. fml (undertook, un dertaken)

1. браць на сябе́ абавя́зкі;

undertake a responsible post заня́ць адка́зную паса́ду

2. руча́цца; дава́ць гара́нтыю, абяца́ць, гарантава́ць;

He undertook to finish the job by Friday. Ён паабяцаў скончыць працу да пятніцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bürge

m -n, -n

1) зару́ка

2) паручы́цель

für etw. (A) ~ sein — руча́цца за каго́-н., што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)