cicatrice [ˈsɪkətrɪs] n. шрам, шнар, рубе́ц (ад раны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weal [wi:l] n. рубе́ц, шрам (ад удару бізуном)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шнар м Schrámme f -, -n (рубец ад прадаўгаватай раны); Schmiss m -es, -se (рубец ад рэзанай раны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ру́бчык, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да рубец ​1.

2. Выпуклая, рэльефная палоска на тканіне. Драп у рубчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blizna

ж. шрам; рубец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flaczki

мн. кул. рубец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кіндзю́к, -ка́ м., разг.

1. желу́док;

2. кул. рубе́ц, рубцы́ мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарубцава́цца, ‑цуецца; зак.

Зажыць, пакінуўшы рубец, шрам (пра рану). Налівайка гэтым часам прабіўся, твар зарубцаваўся, ён прабаваў ужо хадзіць на пратэзнай назе. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

haggis [ˈhægɪs] n. хэ́гіс (шатландская страва – барановы рубец, нашпігаваны вантробамі са спецыямі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абрубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.

1. Адсячы частку чаго‑н. падкарочваючы, падраўноўваючы.

2. Падшыць, загнуўшы край; зрабіць рубец на чым‑н. Абрубіць хустку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)