nóż

м.

1. нож;

nóż kuchenny — кухонны нож;

nóż chirurgiczny — скальпель;

nóż sprężynowy — раскладны нож; сцізорык;

2. разец;

nóż tokarski — такарны разец;

postawić sprawę na ostrzu noża — паставіць пытанне рубам;

mieć nóż na gardle — быць у безвыходным становішчы; быць загнаным у кут

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

верх м.

1. (верхняя частка) óberer Teil, Óberteil m -(e)s, -e; óberes Stóckwerk (у дома); Verdéck n -(e)s, -e (у аўтамашыны);

адкідны́ верх Kláppverdeck n;

раскладны́ верх Schíebedach n -(e)s, -dächer;

2. (паліто і г. д.) Áußenseite f -;

3. (матэрыі) réchte Séite;

4. (вышэйшая ступень) Gípfel m -s, -, Höhepunkt m -(e)s, -e, Spítze f -, -n;

верх даскана́ласці Múster der Vollkómmenheit;

узя́ць [атрыма́ць] верх die Óberhand gewínnen* (над кім-н, чым-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)