верх м

1. (верхняя частка) berer Teil, berteil m -(e)s, -e; beres Stckwerk (у дома); Verdck n -(e)s, -e (у аўтамашыны);

адкідны́ верх Klppverdeck n;

раскладны́ верх Schebedach n -(e)s, -dächer;

2. (паліто і г. д) ußenseite f -;

3. (матэрыі) rchte Site;

4. (вышэйшая ступень) Gpfel m -s, -, Höhepunkt m -(e)s, -e, Sptze f -, -n;

верх даскана́ласці Mster der Vollkmmenheit;

узя́ць [атрыма́ць] верх die berhand gewnnen* (над кім-н, чым über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)