верх
1. (верхняя частка) óberer Teil, Óberteil
адкідны́ верх Kláppverdeck
раскладны́ верх Schíebedach
2. (паліто
3. (матэрыі) réchte Séite;
4. (вышэйшая ступень) Gípfel
верх даскана́ласці Múster der Vollkómmenheit;
узя́ць [атрыма́ць] верх die Óberhand gewínnen* (над кім-н, чым
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)