рэзьба... (а таксама разьба...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «разьба» (у 1, 3 знач.), напрыклад: рэзьбанакатны, рэзьбанаразны, рэзьбатакарны, рэзьбашліфоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

snycerstwo

н. разьба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над акном (вокнамі). Надаконная разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашрубава́цца, ‑буецца; зак.

Сапсавацца ад частага зашрубоўвання і расшрубоўвання. Разьба сашрубавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны на акне, каля акна. Нааконная разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да напільніка; зроблены напільнікам. Напільнікавая соль. Напільнікавая разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алта́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алтара, звязаны з ім. Алтарныя дзверы. Алтарная разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гайкі, прызначаны для яе. Гаечная разьба. Гаечны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

altarpiece

[ˈɔltərpi:s]

n., Relig.

запрасто́льная іко́на f., разьба́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пла́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Сукупнасць мастацтваў, якія ствараюць аб’ёмныя формы (скульптура, разьба; спец.).

2. Мастацтва рытмічных і грацыёзных рухаў цела.

3. Тое, што і пластычнасць (гл. пластычны ў 4 знач.).

|| прым. пласты́чны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)