bórstig

a

1) ускудла́чаны, калма́ты

2) упа́рты; гру́бы, раздражнёны

3) патрэ́сканы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ärgerlich

a

1) зло́сны, раздражнёны

2) пры́кры

es ist ~, dass… — пры́кра, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

querulous [ˈkwerələs] adj.

1. fml незадаво́лены, бурклі́вы, раздражнёны;

a querulous tone незадаво́лены тон

2. жа́ласны, жа́ласлівы;

a querulous voice жа́ласны го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uptight [ˌʌpˈtaɪt] adj. infml (about)

1. напру́жаны; нерво́вы;

get uptight about exams нервава́цца пе́рад экза́менам

2. раздражнёны, недружалю́бны;

get uptight раззлава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fretful

[ˈfretfəl]

adj.

1) раздражнёны; зласьлі́вы, капры́зны (пра хво́рае дзіця́)

2) узбу́раны, неспако́йны, бурлі́вы (мо́ра)

3) гвалто́ўны (ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hacked off [ˌhæktˈɒf]adj. BrE, infml ве́льмі/надзвы́чай раздражнёны, раз’ю́шаны, раззлава́ны;

She was really hacked off by his words. Яго словы надзвычай раззлавалі яе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brittle [ˈbrɪtl] adj.

1. ло́мкі, кро́хкі

2. раздражнёны, нерво́вы;

a brittle temper нерво́васць, раздражнёнасць

3. недружалю́бны, залі́шне стры́маны;

He gave a brittle laugh. Ён недружалюбна засмяяўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cross​2 [krɒs] adj. сярдзі́ты, злы, раззлава́ны; раздражнёны;

a cross answer сярдзі́ты адка́з;

be cross with smb. сердава́ць, злава́ць, злава́цца на каго́-н.;

make smb. cross раззлава́ць, узлава́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Зудзе́ць ’свярбець; ныць, ламаць’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. зудеть ’свярбець’, ’гусці’, варонеж. ’бурчаць’. Ст.-рус. (XVII ст.) зудити ’дакучаць камусьці’. Праабражэнскі (1, 258) выказаў думку пра гукапераймальны характар: гудзенне настырных насякомых, напр. камароў, укусы якіх выклікаюць сверб. Мяркулава (Этимология, 1970, 183–184) супраць гукапераймальнага тлумачэння, паколькі іншыя назвы хвароб негукапераймальныя. Не пераканаўчае семантычна і фанетычна меркаванне аб запазычаным характары слова з манг. ᶎ̌udar ’брудны’ (Праабражэнскі, 1, 258). Абаеў (1, 372) дапускае магчымасць запазычання са ст.-асец. (скіфск.) *ᶎoᶎun > асец. dūdyn ’свярбець, пячы (пра скуру)’, што выклікае пярэчанні Мяркулавай (адсутнасць ва ўкр.). Параўноўваюць з літ. žaudus ’зласлівы, раздражнёны’, магчыма, яшчэ ст.-ісл. kaun ’нарыў’. Фасмер, 2, 108; Фрэнкель, 1293. Аднак пэўнай і.-е. этымалогіі гэта не дае. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раз’я́траны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раз’ятрыць.

2. у знач. прым. Які раз’ятрыўся; раз’юшаны. Раз’ятраны бык. □ [Селянін] пачаў расказваць, як чулі яны са свае вёскі гэты бой і як пасля туды наскочылі раз’ятраныя фашысты, пагражала спаліць да аднае хаты. Чыгрынаў. [Йонас] выбег з барака і кінуўся ўцякаць ад раз’ятранага Кузьмы, які імчаўся за ім. Броўка. // Які адлюстроўвае моцнае раздражненне, злосць. Раз’ятраны позірк. □ Твары салдат былі ва ўсіх грозныя, у некаторых раз’ятраныя. Лынькоў. // перан. Вельмі моцны; шалёны, неўтаймаваны. Захутаўшы ў каўнер галаву, Валя сядзела поруч з Васілём і моўчкі прыслухоўвалася, як шалее раз’ятраны вецер. Шашкоў.

3. у знач. прым. Моцна развярэджаны, раздражнёны, растрывожаны. Цішыня і раз’ятраны боль У зялёным лясным шпіталі. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)