-лагізм

(гр. logismos = разважанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «слова», «словазлучэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

deliberacja

ж. кніжн. разважанне; абдумванне; абмеркаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дысерта́цыя

(лац. dissertatio = разважанне, даследаванне)

навуковая праца, якая публічна абараняецца аўтарам для атрымання вучонай ступені.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

refleksja

ж.

1. рэфлексія;

2. развага, разважанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reasoning [ˈri:zənɪŋ] n. разважа́нне; лагі́чны ход ду́мкі; аргумента́цыя;

powers of reasoning здо́льнасць разважа́ць;

There is no reasoning with her. Яе не пераканаеш.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bedénken

n -s, -

1) ро́здум, разважа́нне

2) сумне́нне; вага́нне, бо́язь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дысерта́цыя

(лац. dissertation = разважанне, даследаванне)

навуковая праца, якая публічна абараняецца аўтарам для атрымання вучонай ступені.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

умозре́ние ср.

1. филос. разумо́васць, -ці ж.; абстра́кцыя, -цыі ж.;

2. (абстрактное рассуждение) абстра́ктнае разважа́нне; разумо́васць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́здум м. Náchdenken n -s; Náchdenklichkeit f - (задуменнасць); Überlégung f -, Bedénken n -s (разважанне);

у глыбо́кім ро́здуме tief in Gedánken versúnken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АФАРЫ́ЗМ

(грэч. aphorismos),

трапнае выслоўе, якое ва ўстойлівай і лаканічнай форме перадае змястоўную і арыгінальную думку — жыццёвае назіранне, маральную сентэнцыю, разважанне і інш.: «Воля сонейку раўня» (Я.Купала), «Лес не сякуць языкамі» (К.Крапіва), «Чакаць тады спакойна можна, калі няма чаго чакаць» (А.Звонак). Афарызмы маюць канкрэтнага стваральніка (пісьменніка, вучонага і інш.), ужываюцца ў вуснай і пісьмовай мове для вобразнай характарыстыкі з’яў і падзей.

І.Л.Бурак.

т. 2, с. 127

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)