разара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разарыцца.

2. Зал. да разараць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разару́ разары́м
разо́рым
2-я ас. разары́ш
разо́рыш		 разарыце́
разо́рыце
3-я ас. разары́ць
разо́рыць		 разара́ць
разо́раць
Прошлы час
м. разары́ў разары́лі
ж. разары́ла
н. разары́ла
Загадны лад
2-я ас. разары́ разары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разарэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разараць — разарыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разарацца — разарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., каго-што.

1. Забіраць сілай, разбоем што-н. у каго-н.; грабіць.

Р. людзей.

2. перан. Разараць паборамі, падаткамі; абіраць (разм.).

|| зак. абрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; наз. абрабава́нне, -я, н.

|| наз. рабава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разара́цца несов.

1. (лишаться достатка) разоря́ться;

2. страд. разоря́ться; см. разары́цца, разара́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабава́ць

(ням. rauben)

1) сілай, разбоем забіраць у каго-н. што-н.; грабіць;

2) разараць падаткамі, паборамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ruin​2 [ˈru:ɪn] v.

1. разбура́ць, знішча́ць, ні́шчыць; псава́ць;

The storm ruined the crops. Бура знішчыла ўраджай.

2. разара́ць;

He was ruined. Ён разарыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гра́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., каго-што.

Сілай забіраць чужое дабро; рабаваць. Акупанты грабілі беларускі народ, вывозілі ў Германію збожжа, жывёлу, лес. «Весці». // Разм. Разараць паборамі, узяткамі. Дваранскія камітэты прама грабілі сялян пры дапамозе царскага ўрада. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nought [nɔ:t] n.

1. BrE нуль;

nought point one (

0,1) нуль цэ́лых адна́ дзяся́тая

2. lit. нішто́

♦

bring to nought разара́ць; зво́дзіць на нішто́;

come to nought быць беспаспяхо́вым/дарэ́мным/ма́рным, сыхо́дзіць на нішто́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., каго-што і без дап.

1. Сілай, разбоем забіраць у каго‑н. што‑н.; грабіць. У навакольныя вёскі наязджалі карнікі: лавілі лепшых савецкіх людзей і рабавалі набытак. Брыль. У лясах бадзяліся банды, рабавалі людзей, палілі хаты актывістаў. С. Александровіч. [Белапалякі] гойсаюць на конях, рабуюць, катуюць. Нікановіч.

2. Разараць падаткамі, паборамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)