запесак Месца на лузе, занесенае пяском (Рагач.).

ур. Сысін запесак (месца на беразе Дняпра) каля в. Лучын Рагач.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прача́цца ’прачнуцца’ (рагач., Сл. ПЗБ). Ітэратыў да прачнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыста́віцца ’паказацца, з’явіцца’ (рагач., Нар. Гом.). Да ставіць (ца) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ся́трыць ’хвалявацца, пакрывацца дробнымі хвалямі (пра паверхню вады)’ (рагач., Сл. ПЗБ). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сця́жыкі ’сляды гада’ (рагач., Сл. ПЗБ). Да сцягнуць < цягнуць, г. зн. ’след, які цягнецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́бела ’прынада для ракаў’ (рагач., Рам. 8), дзярж. le‑ bidlo ’тс’ (Карловіч, 3). Да лібіла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маўчу́ла ’маўклівы чалавек’ (рагач., Мат. Гом.). Да маўча́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 42.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прытара́ніць ’прынесці, прыцягнуць’ (рагач., Мат. Гом.). Рус. притара́нить ’прынесці, прыцягнуць што-небудзь цяжкае’. Да тара́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лізбе́нь ’гультай’ (рагач., Мат. Гом.). Утварылася з *ляж‑ бень з заменам ж > з (магчыма, пад уплывам лізаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праяслівы ’пражэрлівы’ (рагач., Сл. ПЗБ; Ян.). Дэрыват з суф. ‑лів‑ ад *праесціся ’аб’есціся, пераесці’ < польск. przejeść się ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)