quäken

vi пішча́ць, вішча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufkreischen

vi пішча́ць, крыча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папішча́ць, ‑пішчу, ‑пішчыш, ‑пішчыць; зак.

Пішчаць некаторы час. [Мікалай Барысавіч:] — Ты, Ганулька, пацярпі. Папішчаць [дзверы] дзень-другі і супакояцца. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squeak​2 [skwi:k] v.

1. пішча́ць; скрыпе́ць, рыпе́ць

2. вішча́ць, скавыта́ць

3. праціска́цца, прала́зіць;

squeak into the final прале́зці ў фіналі́сты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quíeksen

vi пішча́ць, вішча́ць, (ск)рыпе́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папі́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пішчаць паціху, час ад часу. Птушаня разяўляла рот і жаласна папісквала. Якімовіч. За перагародкаю папісквала рацыя. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скагата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.

Абл. Вішчаць, пішчаць. Нейкая фурманка страшэнна скагатала сваімі каламі — здавалася, быццам пішчыць ушчэмленае ў плоце парасё. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаво́льшчык, ‑а, м.

Разм. Самавольна. Самавольшчыкі псуюць і пішчаць лес, сякуць яго абы-як, без разбору. Раз у год, перад святам, асабліва пакутуе ельнік. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пі́сьма: пішчыць, а лезе (Варл.). З ⁺пішчма пішча́ць < пішча́ць (гл.), як крычма крычэць, драг. прі́сьма просэ́тэ ’вельмі прасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fíepen

vi

1) паляўн. крыча́ць

2) разм. пішча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)