піццё, -я́, н.

1. гл. піць.

2. Тое, што п’юць, напітак.

Салодкае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

упрыгля́дку, прысл. (жарт.).

Пра чаяпіцце: без цукру, толькі гледзячы на цукар.

Піць чай у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

упрыку́ску, прысл.

Адкусваючы па кавалачках цукар (у адрозненне ад слова «унакладку»).

Піць чай у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чаёвничать несов., разг. піць ча́й (гарба́ту), чаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

quaff [kwɒf] v. dated or lit.

1. піць вялі́кімі глытка́мі; піць за́лпам

2. выпіва́ць (бакал, чарку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жлу́кціць, -кчу, -кціш, -кціць; незак., што (разм.).

Многа і прагна піць.

Ж. ваду.

Ж. гарэлку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кумы́с, -у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы.

Піць к.

|| прым. кумы́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ле́жма, прысл.

У ляжачым становішчы; лежачы.

Піць л.

◊

Лежма ляжаць (разм.) — доўга ляжаць, не ўстаючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

унакла́дку, прысл. (разм.).

Палажыўшы цукар у шклянку (у адрозненне ад слова «упрыкуску»).

Піць чай у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нагбо́м, прысл.

Разм. У выразе: піць нагбом гл. піць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)