wasteland

[ˈweɪstlænd]

n.

абло́га f.; я́лавіна f.; пустэ́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wilderness

[ˈwɪldərnəs]

n.

пустэ́ча f., дзі́кая мясьці́на або́ абша́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Нішчэ́та ’бесталкоўшчына, пустэча (пра чалавека)’ (ТС), параўн. польск. дыял. niszezota ’знішчальнік, марнатравец’, niszezotny ’убогі, бедны’. Гл. нішчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

безгало́ссе, ‑я, н.

Адсутнасць гукаў, цішыня. І бацька твой пайшоў на дно. І човен згніў, згнілі і вёслы: і берагоў маіх радно яго адпела безгалоссем. Дудар. Пустэча, глухасць, безгалоссе. Нічога больш не засталося З таго, чым жыў, што так бярог. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Крыве́ч ’назва невялікага лесу’ (Сцяшк.). Да крывы (гл.). Невялікія дрэвы называюць крывымі. Словаўтваральна да *крывеча. Мадэль на ‑єна з агульным значэннем сукупнасці. Параўн. пусты — пустэча ’стары лес’ (Сцяцко, Афікс. наз., 102–103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

waste​2 [weɪst] adj.

1. няўро́блены, неапрацава́ны;

waste land пу́стка; пустэ́ча

2. непатрэ́бны, адпрацава́ны;

waste products fml адкі́ды

3. лі́шні, непатрэ́бны

♦

lay smth. waste/lay waste to smth. fml спусташа́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

moor

I [mʊr]

v.

прыча́льваць (-ца); прышварто́ўваць (-ца) (чо́вен, карабе́ль)

II [mʊr]

n.

пу́стка, пустэ́ча f. (асабліва паро́слая ве́расам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Трудне́ча ‘цяжкасць, перашкода, замінка’ (Нік., Оч.), ‘цяжкасць, цяжка’ (Горбач, Зах.-пол. гов.). Параўн. серб. трудно̀ћа ‘цяжарнасць’, харв. trudnòća ‘тс’. Разам з апошнімі могуць разглядацца як сумесныя інавацыі з суф. *‑otja (Трубачоў, Проспект, 59–61; Слав. языкозн. V, 182, 187–188), параўн. малеча, пустэча (гл.). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Булы́шка лугавое ўзвышша’ (Касп.). Параўн. рус. дыял. булы́га ’дзікі камень, валун; палка, дубіна; пустэча’. Краўчук, БЛ, 1975, 7, 67. Аснова бул‑ лічыцца роднаснай з рус. і інш. булава́, ням. Beule ’шышка’. Гл. Ільінскі, РФВ, 61, 240; Праабражэнскі, 1, 52–53; Фасмер, 1, 239. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 223.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inanity

[ɪˈnænəti]

n., pl. -ties

1) дурно́та, ду́расьць, неразу́мнасьць f., духо́ўная пустэ́ча f.

2) глу́пства n.

3) пу́стасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)