прыле́жваць
‘прыціскаць, сцінаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыле́жваю |
прыле́жваем |
| 2-я ас. |
прыле́жваеш |
прыле́жваеце |
| 3-я ас. |
прыле́жвае |
прыле́жваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыле́жваў |
прыле́жвалі |
| ж. |
прыле́жвала |
| н. |
прыле́жвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыле́жвай |
прыле́жвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыле́жваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
éinklemmen
vt прыціска́ць, заціска́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прида́вливать несов.
1. прыду́шваць; (прижимать) прыціска́ць;
2. перен. прыгнята́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хмы́ліць
‘хітравата або злосна ўсміхацца (хмыліць губы); касіць вочы, прыціскаць вушы (пра каня і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
хмы́лю |
хмы́лім |
| 2-я ас. |
хмы́ліш |
хмы́ліце |
| 3-я ас. |
хмы́ліць |
хмы́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
хмы́ліў |
хмы́лілі |
| ж. |
хмы́ліла |
| н. |
хмы́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
хмы́ль |
хмы́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
хмы́лячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прижима́ть несов.
1. прыціска́ць;
2. (к груди, к сердцу и т. п.) прыту́льваць, тулі́ць;
3. перен. (притеснять) разг. прыціска́ць, прыгнята́ць; см. прижа́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hérzen
vt мілава́ць, пе́сціць, прыціска́ць да cлю́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прыціска́нне ср.
1. прижима́ние, прижи́м м.;
2. прищемле́ние, прида́вливание;
1, 2 см. прыціска́ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
przygniatać
незак.
1. прыгнятаць;
2. прыдушваць, прыціскаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ці́скацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Разм. Штурхаць, прыціскаць адзін аднаго ў цеснаце. Насустрач фурманкам бягуць дзеці і палахліва ціскаюцца купкаю ў дварах за плотам. Галавач.
2. Зал. да ціскаць (у 3, 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыціска́цца несов.
1. прижима́ться, прити́скиваться; см. прыці́снуцца;
2. страд. прижима́ться; прити́скиваться; прищемля́ться, прида́вливаться; притесня́ться; см. прыціска́ць 1-5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)