seductive

[sɪˈdʌktɪv]

n.

1) прына́дны; спаку́сьлівы, спакуша́льны

2) чаро́ўны; захапля́льны, пана́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appealing

[əˈpi:lɪŋ]

adj.

1) прыго́жы, прына́дны

2) які́ крана́е сэ́рца; умо́льны, упраша́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

alluring

[əˈlʊrɪŋ]

adj.

1) прына́дны, пана́дны, спаку́сьлівы

alluring terms — прына́дныя ўмо́вы

2) чаро́ўны; захапля́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nęcący

nęcąc|y

прывабны, прынадны; спакуслівы;

~a propozycja — прывабная прапанова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pociągający

pociągając|y

прывабны; прынадны; панадны;

~a propozycja — прывабная прапанова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вабны, прывабны, прынадны; паквапны (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

winning

[ˈwɪnɪŋ]

adj.

1) які́ выйграе́, перамо́жны

winning team — кама́нда, яка́я выйграе́

2) перамо́жны, прына́дны, прые́мны

a winning smile — прына́дная усьме́шка

- winnings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сцвярджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да сцвердзіць.

2. што, з дадан. сказам і без дап. Упэўнена выказваць што‑н.; настойліва гаварыць, упэўніваючы ў чым‑н. Людзі не маглі разгадаць сігналаў. Але даследчыкі сцвярджалі, што пасылаюць іх разумныя істоты. Шыцік. А толькі адно вам сцвярджаю сягоння, Што ў кузні ён з ранку да вечара звоніць, Што хлопец прынадны, Што майстра сапраўдны! Броўка. Спрадвеку, як людзі сцвярджаюць. Праз бор наш гасцінец ляжаў. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лакомы ’прагны’ (Сл. паўн.-зах.), ’сладастрасны; юрлівы’, ’прынадны, спакуслівы, ласы’ (Нас.), гродз. ’працавіты’ (БНТ, Лег. і пад.), укр. лакомий ’спакуслівы, сквапны, прагны’, рус. ’смачны’, ’ласы’, польск. łakomy ’прагны’, ’прагны да ежы’, ’скупы’, ’які выклікае хцівасць’, н.-луж. łakomy ’хцівы’, в.-луж. łakomy ’ласы’, чэш. lakomy, славац. lakomy ’хцівы, скупы’, славен. lakom ’пражэрлівы, прагны, пажадлівы’, серб.-харв. лаком ’прагны, сквапны’, ’скупы’, »макед., лаком ’прагны, скупы, ненажэрны, хцівы’, балг. лаком ’тс’, спелае. лакомь ’прагны’, ’скупы’. Прасл. оШотъ ’прагнучы, вельмі галодны’, ’хцівы’ — дзеепрыметнік залежнага стану ад дзеяслова *olkati. Параўн. аналагічныя ўтварэнні відомы, вядомы (гл.). Гл. таксама папярэдняе слова Айкнуць (Фасмер, 2, 453; Слаўскі, 4, 443–444).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́комый

1. (вкусный) сма́чны; (привлекательный) прына́дны; (соблазнительный) спаку́слівы;

ла́комый кусо́к прям., перен. сма́чны кава́лак;

2. (падкий) ла́сы (на што і да чаго);

ла́ком до сла́дкого ла́сы на сало́дкае (да сало́дкага).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)