ви́димый
1. (ощутимый глазом) ба́чны;
2. (заметный для всех) прыме́тны, разг. прыкме́тны; (явный) я́ўны; (очевидный) відаво́чны;
ви́димый результа́т прыме́тны (відаво́чны) вы́нік;
3. (кажущийся, внешний) зне́шні, уя́ўны; (показной) паказны́;
его́ успе́х то́лько ви́димый яго́ по́спех то́лькі зне́шні (паказны́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ви́дный
1. (видимый) ба́чны, (заметный) прыме́тны, разг. прыкме́тны;
2. (значительный) зна́чны; (важный) ва́жны; (выдающийся) выда́тны;
3. (статный) ста́тны, ста́ністы; (осанистый) самаві́ты; пава́жны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
осяза́емый
1. прич. які́ (што) успрыма́ецца до́тыкам, які́ (што) адчува́ецца на до́тык, які́ (што) абма́цваецца; см. осяза́ть 1;
2. прил. адчува́льны; (заметный) прыме́тны, разг. прыкме́тны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
obvious [ˈɒbviəs] adj.
1. я́ўны, відаво́чны; прыме́тны, прыкме́тны;
an obvious advantage я́ўная перава́га
2. я́сны, зразуме́лы;
for an obvious reason па ца́лкам зразуме́лай прычы́не;
The obvious thing to do is to write her a letter. Зразумела, трэба напісаць ёй пісьмо.
3. бана́льны, трывія́льны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
prominent [ˈprɒmɪnənt] adj.
1. до́бра вядо́мы, вялі́кі, выда́тны, зна́чны;
a prominent English scientist выда́тны англі́йскі вучо́ны
2. які́ выступае (уперад); ба́чны, прыме́тны;
put smth. a prominent position паста́віць што-н., каб было́ ба́чна;
prominent teeth зу́бы, які́я выступа́юць (уперад);
prominent cheekbones высо́кія ску́лы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Відны ’бачны, прыметны’; ’выдатны, важны, значны, рослы, статны, самавіты’ (БРС, КТС), відны́ ’светлы’ (БРС; лаг., КЭС), ві́дны ’тс’ (Шат.), відный ’светлы, відны, сталы’; ’павабны, здаровы на выгляд’ (Бяльк.). Укр. ви́дний ’ясны, відны’; ’прыкметны, бачны’, рус. смал., калуж., калін., тул. видный ’бачны’; ’рослы, статны, прыгожы’, польск. widny ’ясны, добра асветлены, бачны, прыкметы’, чэш. (кніжн.) vidný ’бачны, прыкметы’, славац. vidný ’поўны святла, ясны’; ’бачны, прыкметы’, славен. víden ’бачны’, серб.-харв. ви̂дан ’ясны, светлы’; ’бачны’; ’вядомы, выдатны’, макед. виден ’выдатны (аб асобе)’; ’важны, значны (аб выніках)’, балг. виден ’бачны’; ’вядомы, выдатны’; ’значны, важны’. Прасл. vidьnъ < vidъ > від (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыме́та ’знак’, прыкме́та (ТСБМ, Ян.), сюды ж дзеяслоў прыме́ціць ’заўважыць’, прыкме́ціць (ТСБМ) ’адзначыць, назначыць’ (Бяльк.), таксама зваротнае прыме́ціцца ’прыцэліцца’ (Бяльк.). Укр. примі́та, примі́тка ’прымета, прыкмета, знак’, примі́тити ’прыкмеціць, заўважыць’, примі́тний ’прыкметам’, примі́тливий ’уважлівы, той, які ўсё пераймае і засвойвае’, рус. приме́та, ’заметка, знак; след’, приме́тить ’заўважыць’, приме́тный, приме́тливый ’прыметны, заўважны’, польск. przymiot ’прымета, адзнака’, чэш. přimět(a) ’пацёртасць каля ранкі’, в.-луж. přimjet, н.-луж. pśimjet, серб.-харв. приме́тити ’прымеціць; зазначыць’. Працягвае прасл. *primětą < *primětiti, прэфіксальнае ўтварэнне ад *mětiti, гл. мета. Гл. таксама Махэк₂, 493 (лічыць слова заходнеславянскім); ЕСУМ, 3, 485; 4, 573.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зна́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Вялікі намерам, колькасцю, сілай і пад. Значная частка. У значнай ступені. □ Малыя варожыя заслоны, якія трапляліся на шляху, — знішчалі [байцы]. Ад сустрэчы са значнымі сіламі ворага ўхілялася, заходзілі глыбей у лясы. Шамякін. Няма патрэбы ўсяму ўзводу ісці пад Доўгі Брод, .. тым болей, што для гэтага трэба зрабіць значны крук. Колас.
2. Важны па значэнню; істотны. Значныя падзеі. Значная роля. □ Астаючыся верным сабе, Кашын не прапускаў ніводнага больш-менш значнага сходу. Карпаў. // Разм. Які займае высокае становішча ў грамадстве; уплывовы. Ну, калі ўжо сам таварыш Верашчака... — прамовіў я такім тонам, быццам мне вельмі добра было вядома, якая гэта значная птушка — Верашчака. Васілёнак.
3. Разм. Бачны, прыметны. Вусны дзедавы складаліся ў ледзь значную ўсмешку. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чувстви́тельный
1. (восприимчивый) чуллі́вы; (чуткий) чу́лы; (впечатлительный) ура́злівы;
до́брый и чувстви́тельный челове́к до́бры і чуллі́вы (чу́лы) чалаве́к;
чувстви́тельные не́рвы чуллі́выя не́рвы;
2. (ощутимый) адчува́льны; (заметный) прыме́тны, разг. прыкме́тны; (значительный) зна́чны;
чувстви́тельный уда́р адчува́льны ўдар;
чувстви́тельная ра́зница прыме́тная (адчува́льная, зна́чная) ро́зніца;
чувстви́тельная утра́та зна́чная стра́та;
3. (сентиментальный) сентымента́льны; (нежный) пяшчо́тны; (трогательный) чуллі́вы;
чувстви́тельный рома́нс сентымента́льны рама́нс;
чувстви́тельный взгляд пяшчо́тны по́гляд;
4. спец. адчува́льны;
чувстви́тельный элеме́нт адчува́льны элеме́нт;
чувстви́тельные не́рвные воло́кна адчува́льныя нерво́выя вало́кны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)