ánmachen

vt

1) прымацо́ўваць, прыла́джваць

2) запа́льваць (святло)

3) гатава́ць, запраўля́ць (ежу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мадыгава́цца ’вырабляць, крыўляцца’ (Шат.), ’важнічаць’, ’убірацца, прыгожа апранацца’ (дзятл., лях., пух., Сл. ПЗБ), ’прыладжвацца, прымошчвацца’ (дзярж., Нар. сл.), стаўб. мадыгава́ць, мадыголіць ’прыладжваць, падганяць адзенне’ (Жыв. сл.). Відаць, ад ⁺мадыга (аб суфіксе ‑ы́га гл. Сцяцко (Афікс. наз., 182) < модны, параўн, рус. перм. модя́га ’франт, фарсун’. Пасля адбылося збліжэнне з лексемай мадырава́цца 1 (гл.) паводле аднолькавай семантыкі і блізкага фанетычнага гучання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыла́джвацца несов.

1. прима́щиваться, пристра́иваться;

2. пристра́иваться, устра́иваться;

3. перен. пристра́иваться;

4. (вырабатывать навык) приспоса́бливаться, принора́вливаться; прила́живаться;

1-4 см. прыла́дзіцца;

5. страд. прила́живаться, приде́лываться; пристра́иваться; приставля́ться; подгоня́ться, пригоня́ться; см. прыла́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

принора́вливать несов., разг. прымярко́ўваць; прыла́джваць, прыстасо́ўваць;

принора́вливать о́тпуск к шко́льным кани́кулам прымярко́ўваць адпачы́нак (во́дпуск) да шко́льных кані́кул;

принора́вливать шаг к ша́гу това́рища прыстасо́ўваць крок да кро́ку тава́рыша;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпра́віць ’пакласці прыправу; дадаць што-небудзь; прыладзіць, прымацаваць’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’прыгатаваць’ (шальч., Сл. ПЗБ), прыпра́ўка ’прыробка; прыладжванне, прымацоўванне’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. прыправити ’падрыхтаваць, зрабіць’. Рус. приправля́ть, припра́вить ’дадаваць (у ежу)’; ’выконваць разнастайныя работы па гаспадарцы’; ’майстраваць, прыладжваць’, укр. припра́вити ’прымацаваць, прыладзіць’; ’прыправіць’, польск. przyprawić ’прыладзіць, прымацаваць; прыправіць ежу’, чэш. připraviti ’падрыхтаваць; уладкаваць’, славац. pripraviť ’тс’, серб.-харв. припра́вити, славен. pripraviti ’тс’, балг. припра́вям ’дадаваць (у ежу)’. Прыставачны дэрыват ад *praviti, гл. пра́віць 1, г. зн. ’падрыхтоўваць як належыць’. Усходнеславянскія і польскія значэнні агульнаславянскага дзеяслова семантычна проціпастаўлены паўднёваславянскім і славацкаму.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

adapt

[əˈdæpt]

v.

1) прыстасо́ўваць; прыла́джваць, падганя́ць

to adapt oneself to the new job (environment) — прыстасава́цца да но́вае пра́цы (асяро́дзьдзя).

2) адаптава́ць; перарабля́ць

to adapt a novel — перарабі́ць рама́н (у п’е́су або́ ў фільм)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ла́дзіць (драг. лад́ытэ, целях. ла́діті) ’жыць у згодзе, дружбе’, ’дагаджаць, наравіць’, ’прыладжваць, уладкоўваць, прыводзіць у парадак’, ’быць прыдатным’, ’падрыхтоўваць, рыхтаваць’, ’мець намер’, ’настройваць інструмент’, ’рабіць зладжана’, ’рабіць, ствараць’, ’прыбудоўваць, прырабляць’, ’рамантаваць’, ’лавіць зручны момант’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Яруш., Яўс., Касп., Шат., Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг.), браг. ’палоць у агародзе’ (Мат. Гом.), бяроз. ’гарадзіць плот’ (Шатал.), ’навіваць кросны’, драг. ’складваць, упарадкоўваць снапы ў гумне’ (Сл. паўн.-зах.); ла́дзіцца ’прымошчвацца’, ’каварна рабіць што-небудзь’, ’навучыцца ў працэсе практыкі’, ’наладжвацца’, ’ісці на лад’, ’збірацца, наважвацца, рыхтавацца зрабіць што-небудзь’, ’шанцаваць’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Касп., Сцяшк., Шат., КЭС, лаг.). Адыменнае ўтварэнне. Да лад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

joint

[dʒɔɪnt]

1.

n.

1) ме́сца злучэ́ньня

2) суста́ў -ву m., сучляне́ньне n.

3) Bot. кале́нца на сьцябле́

4) informal кася́к -а́ m (цыга́рка з марыхуа́най)

5) informal ме́сца да сустрэ́чаў, забяга́лаўка

2.

v.t.

1) спалуча́ць, сучляня́ць (суста́вам)

2) падганя́ць; прыла́джваць (дэта́лі)

3.

adj.

супо́льны, злу́чаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éinfügen

1.

vt

1) устаўля́ць, укла́дваць, урабля́ць, прыла́джваць

2) устаўля́ць, уключа́ць (у спіс)

2.

(sich)

(in A)

1) уключа́цца (у што-н.)

2) прывыка́ць (да чаго-н.), звыка́цца (з чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánbringen

* vt

1) прыно́сіць, зано́сіць (што-н. куды-н.)

2) прымацо́ўваць, прыла́джваць, прыладко́ўваць

3) разм. збыва́ць з рук (тавар)

4) падава́ць прашэ́нне

5) размяшча́ць, прыладкава́ць

sein Geld ~ — (вы́гадна) палажы́ць свае́ гро́шы

6) нане́сці (рану)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)