downhearted [ˌdaʊnˈhɑ:tɪd] adj. само́тны, марко́тны, прыгне́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hypochondria [ˌhaɪpəˈkɒndriə] n. іпахо́ндрыя, прыгне́чаны стан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

іпахо́ндрыя, ‑і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны псіхічны стан; беспадстаўная боязь захворвання.

[Грэч. hypochondria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпрэ́сія, -і, ж.

1. Хваравіта прыгнечаны псіхічны стан чалавека.

Неўратычная д.

2. Упадак, застой у гаспадарчым, грамадскім жыцці.

Эканамічная д.

|| прым. дэпрэсі́ўны, -ая, -ае; наз. дэпрэсі́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міно́р, -у, м.

1. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі (спец.).

2. перан. Сумны, прыгнечаны настрой (разм.).

Быць у міноры.

|| прым. міно́рны, -ая, -ае.

М. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пані́клы, -ая, -ае.

1. Схілены, прыгнуты.

Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

Чалавек стаяў п.

Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. пані́класць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przygnębiony

прыгнечаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uciemiężony

прыгнечаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

crestfallen [ˈkrestfɔ:lən] adj. які́ ўпаў ду́хам; прыгне́чаны, засму́чаны; зняве́раны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

subdued [səbˈdju:d] adj.

1. прыглу́шаны;

subdued lighting мя́ккае святло́;

in a subdued voice прыглу́шаным го́ласам

2. падпара́дкаваны, прыгне́чаны;

a subdued mood прыгне́чаны настро́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)