Перашы́ўка (піряшы́ўка) ’перагародка ў хаце’ (Мат. Маг.). Да пера- і шыць (гл.), адно са значэнняў якога ’прыбіваць’, параўн. абшыць ’абвіць дошкамі’, перабіўка ’тонкая перагародка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tack​2 [tæk] v.

1. прыбіва́ць (цвіком); прышпі́льваць, прышпіля́ць (кнопкай)

2. фастрыгава́ць

3. naut. паваро́чваць на другі́ галс

tack on [ˌtækˈɒn] phr. v. infml дадава́ць, дабаўля́ць, прыбаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nágeln

vt прыбіва́ць цвіка́мі (an A – да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цвік, гвозд / прыбіваць падкову: вухналь

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

nail​2 [neɪl] v.

1. забіва́ць (цвікі), прыбіва́ць (цвікамі);

He was nailed to the cross. Ён быў прыбіты да крыжа/распяты на крыжы; (таксама перан. AmE Ён быў жорстка пакараны.)

2. прыко́ўваць, прыця́гваць (увагу, позірк)

3. infml хапа́ць, хвата́ць, ца́паць, арышто́ўваць

4. выкрыва́ць (чыю-н. хлусню)

♦

nail one’s colours to the mast адкры́та абараня́ць/адсто́йваць свае́ по́гляды (да канца́), займа́ць непрыміры́мую пазі́цыю; не здава́ць пазі́цыі

nail down [ˌneɪlˈdaʊn] phr. v.

1. прыбіва́ць

2. прыстава́ць; прыпіра́ць да сце́нкі; прымуша́ць; лаві́ць на сло́ве

3. дакла́дна вызнача́ць;

nail down some facts удакладня́ць, правяра́ць некато́рыя/пэ́ўныя фа́кты

nail up [ˌneɪlˈʌp] phr. v.

1. забіва́ць (дзверы, вокны)

2. прыбіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лата́ць 1, ла́таць, лата́тэ ’лапіць адзенне’, ’рамантаваць страху’ (Нас., ТСБМ, Бяльк., Касп., Сцяшк., Яруш., Мат. Гом., Сл. паўн.-зах.; КЭС, лаг., Нік. Очерки, Ян.; чарніг., КЭС). Укр. латати, рус. латать, польск. łatać, чэш. látati, славац. lálať. Паўн.-слав. oltati ’прышываць латкі, рамантаваць’ (Слаўскі, 5, 40; Слаўскі, SP, 1, 46). Адназоўнікавае ўтварэнне. Да ла́та 1 (гл.).

Лата́ць 2 ’прыбіваць латы да крокваў’ (КЭС, лаг.). Да ла́та 2. Параўн. таксама ла́ціць. Не выключана магчымасць запазычання з польск. latać ’тс’. Аналагічна ў ням. мове: Latte ’лата’ > latten ’прыбіваць латы’ (Слаўскі, 5, 41).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыбіва́цца несов.

1. в разн. знач. прибива́ться; см. прыбі́цца 1;

2. страд. прибива́ться; прикола́чиваться; прикрепля́ться; пригвожда́ться; убива́ться; добива́ться; см. прыбіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánnageln

vt прыбіва́ць (цвікамі)

er sitzt wie ángenagelt — ён сядзі́ць, нібы́ прыку́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

depress

[dɪˈpres]

v.t.

1) гне́сьці, прыгнята́ць

2) прыбіва́ць (мара́льна); засмуча́ць

3) націска́ць, прыціска́ць

4) зьніжа́ць (цану́)

5) аслабля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dampen

[ˈdæmpən]

v.

1) рабі́ць вільго́тным

2) аслабля́ць, заглуша́ць

3) прыгнята́ць, засмуча́ць; прыбіва́ць (мара́льна), адбіва́ць ахво́ту

4) мо́кнуць, вільгатне́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)