Famíli¦enname

m -ns, - про́звішча

Famíli¦enund Persónenname — про́звішча і імя́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

назва́ць¹, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві́; -зва́ны; зак., каго-што.

1. кім-чым. Даць імя, найменне каму-, чаму-н.

Н. дачку Святланай.

Н. вуліцу Акадэмічная.

2. Сказаць сваё імя і прозвішча, назву каго-, чаго-н.; адрэкамендаваць.

Хлопец назваў сваё прозвішча.

3. Паведаміць, аб’явіць.

Ён назваў неверагодную лічбу.

4. Вызначыць, ахарактарызаваць.

Ну як н. такі ўчынак?

|| незак. называ́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. называ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Fn.

= Familienname – прозвішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́крыкнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. і аднакр., што і без дап.

Голасна вымавіць, крыкнуць.

В. чыё-н. прозвішча. — Стаяць! — выкрыкнуў Фёдар.

|| незак. выкры́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

по́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. падпісаць.

2. Надпіс пад чым-н, над чым-н.

П. пад карцінай.

3. Прозвішча, напісанае ўласнаручна.

Паставіць п. і дату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

forename [ˈfɔ:neɪm] n. fml імя́ (у адрозненне ад прозвішча)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дашлю́бны vórehelich;

дашлю́бнае про́звішча Mädchenname m -ns, -n;

яе дашлю́бнае про́звішча Шпак sie ist éine gebórene Schpak

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

іме́нне, ‑я, н.

Абл. Імя, мянушка, прозвішча. — Прозвішча ў яго было Лубнеўскі. А Парыпанам звалі яго.. — Яна [Грасыльда] падумала. — Мусіць, сам ён сабе такое іменне даў... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

given name [ˈgɪvnˌneɪm] n. AmE імя́ (у адрозненне ад прозвішча)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скланя́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; незак.

1. Змяняцца па склонах.

2. перан. Часта ўпамінацца (звычайна непрыхільна; разм.).

Яго прозвішча часта скланяецца на сходах.

|| наз. склане́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)