ancestry [ˈænsestri] n.

1. род, пахо́джанне, радаво́д;

She comes of distinguished ancestry. Яна дваранскага паходжання.

2. про́дкі; пра́шчуры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дупля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Шпакоўня з дуплаватага дрэва. Нашы продкі пявунняў любілі, Па шчырасці славілі, Паважалі крыклівых, Пісклівых, На кожнай вярбе Дуплянкі вясною Пад ціхімі хатамі ставілі. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыптаге́нны

(ад крыпта- + -генны);

к-ая фауна — выкапнёвыя арганізмы (прадстаўнікі фауны) пэўнай тоўшчы зямной кары, продкі якіх невядомыя з ніжэйшых слаёў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

antecedent​1 [ˌæntɪˈsi:dnt] n. fml

1. які́/што папярэ́днічае; папярэ́дняе

2. antecedents pl. fml пра́шчуры, праро́дзічы, про́дкі

3. ling. антэцэдэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пра́дзед м.

1. Úrgroßvater m -s, -väter;

2. мн.:

пра́дзеды (продкі) Vórfahren pl, Áhnen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Boer [bɔ:] n. бур (жыхар Паўднёвай Афрыкі, чые продкі былі з Галандыі);

the Boer War а́нгла-бу́рская вайна́ (1899–1902 гг.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стра́жнік, ‑а, м.

1. Да рэвалюцыі — ніжэйшы паліцэйскі чын у сельскай мясцовасці. Продкі Неслухоўскіх адбывалі вайсковую службу ў Вялікім княстве Літоўскім у чынах ротмістраў, харунжых, стражнікаў Брэсцкага ваяводства і г. д. «Полымя».

2. Уст. разм. Ляснік. Аб’ездчыкі са стражнікамі Сюды [на сесію] схадзіліся, з’язджаліся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forebear

[ˈfɔrber]

n.

(звыча́йна ўжыва́ецца ў мно́жным лі́ку)

1) пра́шчур -а m., про́дак -ка m.; про́дкі pl.

2) родапачына́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пакале́нне ’сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка; людзі блізкага узросту, якія жывуць у адзін час’ (ТСБМ, Шат.), пакале́нне ’продкі’ (Сл. ПЗБ), поколе́нье ’пакаленне’ (ТС). Рус. поколе́ние, укр. поколі́ння, ст.-рус. поколѣние (XVII ст.), польск. pokolenie, чэш. pokolení, серб.-харв. поколе́ње, славен. pokolȇhje, балг. поколе́ние ’тс’. Да калена (гл.) (Махэк, 468).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

father​1 [ˈfɑ:ðə] n.

1. ба́цька

2. ствара́льнік

3. pl. fathers про́дкі

♦

like father, like son ≅ я́блык ад я́блыні недалёка ко́ціцца; яко́е дрэ́ва, такі́ клін, які́ бацька, такі́ сын

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)