прачыта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прачытаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прачы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прачытаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. што і без дап. Правесці некаторы час, чытаючы што-н.

П. кніжку.

Думаю вечарам п.

2. што. Прачытаць.

Раю п. гэты раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расшыфрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е: -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Разабраць, прачытаць зашыфраванае.

Р. радыёграму.

|| незак. расшыфро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшыфро́ўванне, -я, н. і расшыфро́ўка, -і. ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прачы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прачытваць — прачытаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачыта́ць, -та́ю, -та́еш, -та́е; -та́ны; зак., што.

1. Скончыць чытанне чаго-н.

Д. раман.

2. Прачытаць да якога-н. месца.

Д. кнігу да другога раздзела.

|| незак. дачы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прачытаць усё, многае. [Рыма] перачытала ўсё, што знайшлося ў партызан. Васілеўская.

2. Прачытаць нанава, яшчэ раз. Аляксандра Пятроўна.. некалькі разоў перачытала пісьмо і не ведала, як адказаць сыну. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абза́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чырвоны радок, водступ управа ў пачатку першага радка тэксту.

Пісаць з абзаца.

2. Частка тэксту паміж двума такімі водступамі.

Прачытаць першы а. на памяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праслібізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што і без дап.

Разм. Прачытаць па складах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyczytać

зак. вычытаць; прачытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)